واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عمر تو بفکر دنیی دون گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>کی یک نفست بیاد بیچون گذرد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بهر خیال باطلی، چند ای دل؟</p></div>
<div class="m2"><p>از حق مگذر؛ کسی ز حق چون گذرد؟!</p></div></div>

شمارهٔ ۵۵

عمر تو بفکر دنیی دون گذرد
کی یک نفست بیاد بیچون گذرد
از بهر خیال باطلی چند ای دل
از حق مگذر کسی ز حق چون گذرد

هوش مصنوعی: این شعر توصیه می‌کند که عمر خود را صرف فکر کردن به دنیاهای بی‌ارزش نکنیم و به حقایق و ارزش‌های واقعی بپردازیم. به ما یادآوری می‌کند که از حق نگذریم و به خاطر خیالات باطل، حقیقت را فراموش نکنیم.

شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

هوش مصنوعی: زندگی‌ات را در فکر دنیا و امور ناچیز می‌گذرانی، در حالی که یک بار نفس تو بدون قید و شرط می‌گذرد.

عمر تو بفکر دنیی دون گذرد

کی یک نفست بیاد بیچون گذرد؟

هوش مصنوعی: به خاطر یک تصور نادرست، چه مدت دل خود را گرفتار می‌سازی؟ از حقیقت دور نشو؛ آیا کسی می‌تواند از حقیقت عبور کند؟

از بهر خیال باطلی، چند ای دل؟

از حق مگذر؛ کسی ز حق چون گذرد؟!

شمارهٔ ۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده