واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه دلت جز بهوس مایل نیست</p></div>
<div class="m2"><p>از رشتن رشته أمل غافل نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بسکه در او علاقه ها بسته بهم</p></div>
<div class="m2"><p>دکان علاقه بندی است این، دل نیست</p></div></div>

دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی (با تصحیح و مقدمه و فهارس) به کوشش سید حسن سادات ناصری - ملا محمد رفیع واعظ قزوینی - تصویر ۶۳۰

شمارهٔ ۴۳

ای آنکه دلت جز بهوس مایل نیست
از رشتن رشته أمل غافل نیست
از بسکه در او علاقه ها بسته بهم
دکان علاقه بندی است این دل نیست

هوش مصنوعی: این شعر به کسی خطاب می‌شود که دلش به عشق و خواسته‌های مادی گرایش دارد. شاعر می‌گوید که این دل ناامید نیست و از بافتن آرزوها غافل نیست. اما به خاطر تعدد علاقه‌ها و وابستگی‌هایش، این دل بیشتر شبیه یک دکان پر از علاقه و اشتیاق است تا یک دل واقعی.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: ای کسی که دلت جز به هوس و آرزوهای زودگذر گرایش ندارد، از بافتن رشته امید و آرزوها غافل نیستی.

ای آنکه دلت جز بهوس مایل نیست

از رشتن رشته أمل غافل نیست

هوش مصنوعی: به خاطر علاقه‌های زیادی که در این دل وجود دارد، دیگر نمی‌توان آن را دل نامید، بلکه باید گفت که مانند یک دکان پر از علاقه‌هاست.

از بسکه در او علاقه ها بسته بهم

دکان علاقه بندی است این، دل نیست

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده