واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بشنو ز گذشتگان ترا گر گوشی است</p></div>
<div class="m2"><p>میگیر عزای خود بسر گر هوشی است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امروز بدوش تست تابوت کسان</p></div>
<div class="m2"><p>فرداست که تابوت تو هم بر دوشی است</p></div></div>

شمارهٔ ۳۸

بشنو ز گذشتگان ترا گر گوشی است
میگیر عزای خود بسر گر هوشی است
امروز بدوش تست تابوت کسان
فرداست که تابوت تو هم بر دوشی است

هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر به اهمیت درس گرفتن از گذشته و احساس همدلی با دیگران اشاره دارند. شاعر می‌گوید که اگر گوش شنوایی داری، باید از تجربیات و عبرت‌های گذشتگان بهره‌مند شوی. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که امروز ممکن است بار دیگران را به دوش بکشیم، اما فردا نوبت خود ماست که ممکن است دیگران ما را بر دوش بکشند. این اشعار تأکید بر ناپایداری زندگی و ضرورت توجه به رفتار و حقایق اجتماعی دارند.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: اگر گوش شنوا داری، از تجربیات گذشتگان بیاموز و عبرت بگیر. اگر هوشیاری، به عزای خود بپرداز و از اشتباهات خود درس بگیر.

بشنو ز گذشتگان ترا گر گوشی است

میگیر عزای خود بسر گر هوشی است

هوش مصنوعی: امروز افرادی هستند که تابوت کسانی را بر دوش دارند که در آینده، نوبت به حمل تابوت خودشان خواهد رسید.

امروز بدوش تست تابوت کسان

فرداست که تابوت تو هم بر دوشی است

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده