واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نرمی، ز سر تو واکند غوغا را</p></div>
<div class="m2"><p>سازد عاجز، ملایمت اعدا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نرمان، آزار از درشتان نکشند</p></div>
<div class="m2"><p>از سنگ چه نقص پنبه مینا را؟!</p></div></div>

شمارهٔ ۴

نرمی ز سر تو واکند غوغا را
سازد عاجز ملایمت اعدا را
نرمان آزار از درشتان نکشند
از سنگ چه نقص پنبه مینا را

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم نرمی و ملایمت اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که نرمی و لطافت می‌تواند غوغایی را به وجود آورد و قدرتی بی‌نظیر در مقابل دشمنان ایجاد کند. او همچنین می‌گوید که نرمی و لطافت از ناملایمات و خشونت‌ها جلوگیری می‌کند و برعکس، سختی و خشونت نمی‌تواند لطافت و زیبایی را تخریب کند، چرا که لطافت شبیه به پنبه است که از سنگ نمی‌ترسد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: نرمی و لطافت تو باعث می‌شود که سر و صداها کمتر شوند و توانایی دشمنان را کمرنگ کند.

نرمی، ز سر تو واکند غوغا را

سازد عاجز، ملایمت اعدا را

هوش مصنوعی: نرمان، به آرامی زندگی می‌کنند و از رفتارهای خشن و بی‌رحمانه در امان‌اند. آیا واقعاً می‌شود از سنگ، آسیبی به پنبه و مینا وارد کرد؟!

نرمان، آزار از درشتان نکشند

از سنگ چه نقص پنبه مینا را؟!

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده