واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواهی که شود بر سر خلقت مسکن</p></div>
<div class="m2"><p>اول باید خاک قدمها گشتن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا آب بپای نخل نگذارد سر</p></div>
<div class="m2"><p>کی بر سر شاخ میتواند رفتن؟!</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۶

خواهی که شود بر سر خلقت مسکن
اول باید خاک قدمها گشتن
تا آب بپای نخل نگذارد سر
کی بر سر شاخ میتواند رفتن

هوش مصنوعی: در این شعر به این نکته اشاره می‌شود که برای ساختن مسکن و زندگی در این دنیا، ابتدا باید از خاک و زمین شروع کرد. یعنی برای رسیدن به بالندگی و رشد (مبنی بر نمو درخت نخل)، باید همواره از پایه و اساس آغاز کنیم و بدون توجه به این مراحل، نمی‌توان به موفقیت یا رشد دست یافت.

شمارهٔ ۱۰۴

شمارهٔ ۱۰۵

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در این جهان جایگاهی داشته باشی، باید ابتدا humble و خاکی باشی و قدم‌های خود را بر زمین بگذاری.

خواهی که شود بر سر خلقت مسکن

اول باید خاک قدمها گشتن

هوش مصنوعی: تا زمانی که آب به پای نخل نرسد، هیچ‌کس نمی‌تواند بر سر شاخه‌اش برود!

تا آب بپای نخل نگذارد سر

کی بر سر شاخ میتواند رفتن؟!

شمارهٔ ۱۰۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده