واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عینک چشم دلست آیینه، پیران را بکف</p></div>
<div class="m2"><p>از بیاض موی، بر خوان سرنوشت خویش را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

عینک چشم دلست آیینه پیران را بکف
از بیاض موی بر خوان سرنوشت خویش را

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که عینک، نماد بینایی و بصیرت است و پیران می‌توانند از آن برای درک بهتر سرنوشت و زندگی خود استفاده کنند. همچنین، اشاره به سفیدی موها به عنوان نشانه‌ای از تجربه و زمان دارد که بر خوان سرنوشت هر فرد تاثیرگذار است. در مجموع، این شعر به اهمیت بصیرت و درک عمیق از زندگی می‌پردازد.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: عینک چشم دل مانند آینه‌ای است که افراد سالخورده با موهای سپید خود، سرنوشت خویش را بر روی سفره‌اش می‌خوانند.

عینک چشم دلست آیینه، پیران را بکف

از بیاض موی، بر خوان سرنوشت خویش را

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده