هوش مصنوعی: شاه آسمان گفت: قدرت را به گردان، کسی که دلش دانا و هوشیار است.

هوش مصنوعی: از ترس شمشیری که چون آینه درخشان است، کسی از این قلعه به بیرون نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: تسخیر این قلعه به معنای از بین بردن موانع و مشکلات است و در نهایت کار را ناکام گذاشتن و بیهودگی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: باید صبر کنم تا قاتل این فرد بد کردار به کیفر خود برسد، اما من طاقت انتظار را ندارم.

هوش مصنوعی: به ذهنم خطور کرد که یک گام از قلعه دور شویم.

هوش مصنوعی: شاید فردی بدگمان از پی پیشرفت و موفقیت دیگران بگریزد.

هوش مصنوعی: اگر او را به عقب برگردانیم، می‌توانیم او را با این تیر به دام بیندازیم.

هوش مصنوعی: از این به بعد، نشستن و آرامش را برمی‌گزینیم؛ چون عقب‌نشینی کردن فقط باعث به دام افتادن ما می‌شود.

هوش مصنوعی: این رفت و آمدها عیب و نقصی ندارد، زیرا دریا بدون جزر و مد، بی‌فایده و بی‌محتوا می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو دین فرمان داد که سپاه از آن محل به طور کامل حرکت کنند.

هوش مصنوعی: به دستور پادشاه، آن سپاه دلیر یک مرحله از قلعه دور شدند و در آنجا توقف کردند.

هوش مصنوعی: وقتی شیبک، آن فرد بدکار، متوجه شد، خیال کرد که شاه به خاطر او از وی دوری کرده است.

هوش مصنوعی: امید او دوباره رونق گرفت و از شادی رشد کرد، مانند درختی که از باد غرور متورم می‌شود.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، مانند شب که غم را پنهان می‌کند، ناگهان شکفتن گل‌های صبح دروغین را تداعی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل نفرین‌زده از دوری آن شخص عزیز به مانند نیلوفر است که از نبود نور آفتاب پژمرده می‌شود.

هوش مصنوعی: او نمی‌داند که انسان نادان و پست، وقتی که خورشید غروب می‌کند، دوباره با طلوع آن به زمین می‌آید و از سویی به سویی دیگر می‌رود.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خود را با نیرویی از سپاه مجهز کرد، به تعقیب شاه بیرون رفت.

هوش مصنوعی: اسب تندرو عمر، او را در حین راه رفتن از دست فکر و تأمل گرفت و به سمت خودش کشید.

هوش مصنوعی: به خاطر بدشانسی خود به سرعت به نمایش می‌گذارم، همان‌طور که شب تار به دنبال خورشید می‌آید.

هوش مصنوعی: با شتاب و سرعت زیاد به راه خود ادامه می‌داد که ناگهان با موفقیت و خوشبختی روبرو شد.

هوش مصنوعی: روح در کنار او مانند پیروزی و کامیابی سپاه مرگ، نشانه‌ی یاری و حمایت را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به اهمیت آمادگی و قدرت در مواجهه با دشمن اشاره شده است. زمانی که دشمن به کمین می‌نشیند و منتظر فرصت است، باید از توان و شمار خود آگاه باشیم و با دقت عمل کنیم. به نوعی می‌گوید که اگر نتوانیم به درستی با تهدیدات روبرو شویم، موقعیت‌مان در خطر خواهد بود.

هوش مصنوعی: سپاهی در کمین نشسته و دشمن به سادگی در دسترس است، زیرا قدرت و امکانات آن‌ها به اندازه‌ای محدود است که قابل شمارش است.

هوش مصنوعی: از حالت مستی خارج شد و به هشیاری رسید و از هیاهوی آن جمع بزرگ بیدار شد.

هوش مصنوعی: در آن کینه، او هیچ تمایلی به جنگ و ستیز نداشت و از آن فتنه و بحران، عزم فرار و گریز نداشت.

هوش مصنوعی: وقتی از احساس ضعف و سستی دور شدم و از زندگی دست کشیدم، ناچار به استقامت و ثابت قدمی روی آوردم.

هوش مصنوعی: از سوی دیگر، شاه دستور داد که نام‌آوران را برای ساختن جنگ آماده کنند.

هوش مصنوعی: سرپرستان لشکر صفوف را تنظیم کردند و پرچم‌ها را برافراشتند تا برای نبرد آماده شوند.

هوش مصنوعی: به هر سو گروهی ایستاده‌اند، در حالی که موجی از مشکلات و مصائب به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: چون مردانگی و جوهره انسانی در میدان جنگ نمایان شد، شمشیرهای جنگ به صفی منظم و قدرتمند درآمدند.

هوش مصنوعی: نیزه‌ها به شکلی منظم و منظم مانند دندان‌های شانه قرار گرفته‌اند و از آن‌ها، مشکلات و فتنه‌ها به آرامی و با ترتیب بیرون آمده‌اند.

هوش مصنوعی: نیش های نیزه‌ها به دیوار ضربه زدند و راه ورودی را به طور کامل مسدود کردند.

هوش مصنوعی: صدای دهل‌ها بلند شد و به گوش رسید که این صدا به خاطر مرگ است، و همزمان نای نیز ناله‌ای سر داد.

هوش مصنوعی: صدای ساز و دهنی با صدای دلنشین و خوش، همچون صدای کوس بلند و جالب توجه شده است.

هوش مصنوعی: صدای اسبان آسمانی به سرعت او را از خوابِ پر از خیال و فتنه دور کرد و از دیدگانش ناپدید شد.

هوش مصنوعی: سواران به خاطر فشردگی زیاد و درگیری‌های مکرر، به شدت خسته و آزرده شده‌اند و دل‌هایشان همچون سنگ سخت و بی‌احساس شده است.

هوش مصنوعی: مرد جنگ به خاطر شرایط دشوار به زره‌اش چنگ زد، مانند تیزی و قدرت یک تیغ.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، در آن شرایط سخت و دشوار، نمی‌دانم چگونه به جایی رسیدی که خون در رگ‌هایم به تپش درآمد.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت خشم و جنگ، فضای نفس کشیدن در بدن‌ها تنگ شد و رگ‌ها به اندازه سنگ سخت شدند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که عرصه‌ی جنگ و نبرد به قدری تنگ و سخت نیست که فرد بتواند به راحتی از آن فرار کند و در ذهنش به طور پنهانی جا بگیرد.

هوش مصنوعی: پهلوانان به قدری به هم نزدیک شدند که با ضربه‌های سنگین خود، مانند تبر بر یکدیگر فرود می‌آمدند.

هوش مصنوعی: تیغی از جوهر زهر که به شدت فشرده شده و تیز است، مشابه دندان‌های یک مار می‌باشد.

هوش مصنوعی: از خشم و کینه‌ای که در دل ها وجود دارد، عذاب و زخم‌های ناسزا به وجود می‌آید و مثل جام‌های زهر، درد و زجر به دیگران می‌رساند.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و شجاعت زیادی که داشتی، از لرزیدن نیزه خود احساس شرم کردی.

هوش مصنوعی: به طرز عجیبی، کینه در وجود او به قدری قوی شد که مژه‌های چشمش به جای مو، مانند زره شد.

هوش مصنوعی: در این میدان کسی از دلیران به غیر از تیر کمان به سوی دشمن پشت نکرده است.

هوش مصنوعی: از هر سو، انگار نیزه‌ای به سمت راست به حرکت درآمد و از شدت کینه، موها بر تن مردم راست ایستاده شد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که از ویژگی‌های مردان سخت‌کوش این است که پیشانی‌شان از زحمت چین می‌خورد، اما آیا این به خاطر گذر زمان نیست؟

هوش مصنوعی: در دشت پرهیاهو و گرم، عرق از پیشانی‌ام می‌چکد و چین‌های سپر را خیس می‌کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، واقعا عجیب و غریب است که مانند یک بازی کاسه و مهره، سرنوشت مردم تحت تأثیر قرار می‌گیرد و گاهی اوقات از چرخش‌های غیرمنتظره دور می‌شود.

هوش مصنوعی: یکی از میدان‌ها، سفره‌ای از زندگی را پهن کرد که در آن، قطعه‌ای از سر کاسه‌اش و درپوش خود را نیز گذاشت.

هوش مصنوعی: در این آشپزخانه، حرارت خورشید باعث شده تا نفس در بدن مانند سیخ کباب آماده شود.

هوش مصنوعی: هوا به قدری گرم شد که مثل اشک شمع، آب از دندان‌ها ریخت.

هوش مصنوعی: روزگار به هیچ‌وجه آن‌قدر نگران کننده نبوده که کسی بتواند مرگ را به حال خود رها کند یا برای آن تعیین تکلیفی کند.

هوش مصنوعی: از نگرانی و اضطراب، حالتی مثل پیکان پیدا کرده است، شبیه به اشکی که به خاطر درد در چشم جمع می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا از شخصی خواسته می‌شود که یک زره (جوشن) را درخواست کند. پس از درخواست، او به مانند آتش که درون آهن پنهان است، سبک و رها می‌شود. این بیان نمادین از تغییر حالت و تبدیل شدن به چیزی دیگر در موقعیت خاصی است.

هوش مصنوعی: زمانی که آن جنگجو زره را بر تن کرد، نگاه‌ها به او مانند زرهی محکم و استوار شد.

هوش مصنوعی: وقتی چهار آینه در میدان نبرد قرار گرفت، چشم آسمان به تماشای آن‌ها دوخته شد.

هوش مصنوعی: یک اژدها با ظاهری ترسناک و خونین، دل آهنینی دارد که نشان‌دهنده بی‌اعتقادی اوست.

هوش مصنوعی: از او خشم و قدرتی بروز کرد در میدان نبرد که مانند شعله آتش شعله‌ور و خطرناک بود.

هوش مصنوعی: به دستور دشمن، شاه زهر جواهرش چشمی به راه داشت.

هوش مصنوعی: از تاریکی و مشکلاتی که دشمن ایجاد کرده، توانستی به خوبی عبور کنی و مانند ناخنی که گره‌های مو را باز می‌کند، راه خود را پیدا کردی.

هوش مصنوعی: کل بدنش در آتش فتنه است و به خاطر کینه‌ای که دارد، قامتش خمیده شده است.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای زهرآگین و پنهان شده‌ای که از ترس پوست مار را رها می‌کنی.

هوش مصنوعی: مانند افعی است، اما تمام وجودش را نیشی از نهنگ زده و در آب خود غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: در او (مفهومی) عمیق و باارزش وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی تاثیر قوم موسی بر رود نیل است.

هوش مصنوعی: کمان او به خاطر دشمنی که ضعیف و بیچاره بود، از سختی و فشار در رگش آسیب دیده بود.

هوش مصنوعی: تیر و دشنه‌ای در آبی خنک و زیبا فرود آمد، به سوی دشمنی که تشنه خون است.

هوش مصنوعی: او با نگاهی نافذ و کشنده، شمشیری در کمر بسته و آماده به عمل، مانند تیر کمانی است که برای شکار هدفگیری کرده است.

هوش مصنوعی: از دستان او، کمانی به دست و بازو می‌گشاید و از شانه‌اش، سپری به پشت کوه می‌افکند.

هوش مصنوعی: وقتی که شاه با عدالت و انصاف آماده شد، درخواست کرد که اسب تازی بیاورند.