هوش مصنوعی: آسمان به شکوه و زیبایی خورشید، بر دشت و کوه نور پاشیده و روشن شده است.

هوش مصنوعی: اگر با دعای نیکو هم‌قدم شوی و به آرزوهای بزرگ برسید، همچون اسبی نیرومند بر فراز آسمان پیش می‌روی.

هوش مصنوعی: بر حسب تفکر عمیق، هفت چرخ (حوادث و زمان) مانند دو کوه بلند در برابر صدای زندگی قرار دارند.

هوش مصنوعی: چنان نور و سرزندگی از دویدن او می‌تابد که مانند جوی آب از دامان کوه سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: هر یک از اعضای او زیبایی خاصی دارد، مثل اینکه کبک به نرمی و زیبایی در کوه‌ها راه می‌رود.

هوش مصنوعی: آنقدر سریع و چابک از میان پهلوانان حرکت کرد که همچون صدای تماشاگران به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش باد شدید و گرما، نمی‌دانم چگونه عرق بر او نشسته است؟

هوش مصنوعی: در سفر و همراهی، آن‌قدر صمیمیت و گرما وجود نداشت که رنگ حنای او را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: از جمع دشمنان فرار کردی به طوری که مانند نواختن دف، صدای فریاد بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: انجام کار به گونه‌ای نباشد که فقط ظاهری از فهم صحیح داشته باشی، زیرا در این صورت به هیچ‌جا نخواهی رسید و تنها در دنیای خیالات باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که چیزهایی که از نظر ارزش و اهمیت در زندگی ما زیاد به چشم نمی‌آیند، هیچ‌کس برای به دست آوردن آن‌ها تلاش نمی‌کند. به عبارتی، اگر چیزی واقعاً ارزشمند باشد، مردم برای آن تلاش می‌کنند و دنبالش می‌روند.

هوش مصنوعی: نمایان شدن آن سرکش تندخو در بدن کوه، مانند رگ‌های کوه است که از آن می‌جوشد.

هوش مصنوعی: خورشید و ماه در حال حرکت و رفتن هستند، اما مانند گردون (دوران) نمی‌توانند در موقعیت خود ثابت بمانند. با این حال، آن‌ها به دنبال هدفی هستند.

هوش مصنوعی: نگاه معشوقان چنان تند و نافذ است که نسبت به رنگ و حالت اسیران، بیشتر دلرباست و بی‌نواها را به راحتی جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: موهای زیبا مانند زلف معشوقان است و ابروهای خوش‌فرم آنها را توصیف می‌کند. دم (یا دمی که در اینجا به معنای حالت یا وضعیت است) نیز به شکل گره‌خورده و مرتب و دلنشینی می‌باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه آن یال زیبا را دیده است که به شکل زلفی به دور خودش پیچیده شده است؟

هوش مصنوعی: مثل آهو که در زمان شکار دنبال می‌شود، دل من هم در پی چشم‌های بیمار و زیباي یارم می‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی موهایت را به زیبایی برافراشته‌ای، مانند این است که برک‌های سنبل از کوه روییده شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر گرمی و حرارت او، در دو طرف او مانند خورشید و ماه در آسمان، نور و درخشش خاصی دارد.

هوش مصنوعی: کسی که زیور با ارزش و با دقتی را بر چیزی قرار داده، خود آن چیز هم با ارزش است. اینجا تأکید بر این است که آن گنج واقعی و با ارزش در حال جریان و زندگی است.

هوش مصنوعی: چه گنجی است که به خاطر آن، رخسار (چهره) روشن و درخشان شده است! مانند لعل‌هایی که در نتیجه‌ی فراوانی، کوهی از بدخشان را ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: کوه بدخشان چه اهمیتی دارد؟ وقتی دریای هنر بر آن مانند صدفی پر از گوهر است!

هوش مصنوعی: اسب پرقدرتی را که به شدت در حال حرکت است، به اوج می‌برد و او را به جایگاهی بلند و شاهانه می‌رساند، همچون دعایی که به آسمان می‌رود.

هوش مصنوعی: او از روی کینه و انتقام، به آتش روی آورد و برای عفو کردن دشمن خود، مانند کوهی بلند و استوار عمل کرد.

هوش مصنوعی: چون مهر، با خوشبختی و محبت، به دل ما وارد می‌شود، همچون نوری که در چشم می‌تابد، در وجود ما جا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آن‌چنان به مرکب خود چسبید و در آن غرق شد که حرارت او به دشمنش منتقل شد و او را بیمار کرد.

هوش مصنوعی: توان و تحمل او آنقدر کم بود که نتوانست زره‌ی سنگینی را بر تن خود بپوشد.

هوش مصنوعی: آن شاه همچون رستم در میدان نبرد، با قدرت و شجاعت همچون خورشید، شمشیر و سپر را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: همچون خورشید، تیغ پیروزی به سرعت از غلاف سفیدی که در صبح است، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: او چنان به دشمن حمله کرد که به سختی می‌توانست عواقب آن را تحمل کند.

هوش مصنوعی: زمانی که او به صف نیزه‌داران نگاه کرد، گویی آتش به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در هر طرفی که حمله می‌کند، مرکبش را به جلو می‌برد و به هر گامی که برمی‌دارد، همچون گرز سنگین و مقاوم است.

هوش مصنوعی: برای هر تیغ نخل، زندگی‌ای فدای آن می‌شود و برای هر خشت، عمری را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: در دنیای پرهیاهو، نامی را ثبت کرده است که مانند نشانه‌ای می‌ماند، همچون تیری که بر هدفی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر حلقه‌ایی که از طنابی باز شد، سر دشمن را در چاله‌ایی انداخت.

هوش مصنوعی: جوانان را چنان ضربه‌ای بر سر زد که انگار بر کوه، برق زده باشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد با شمشیر و خون شسته شدند، سپس کفن شده و در خاک دفن شدند.

هوش مصنوعی: سپس جنگاوران سوار بر اسب شدند و صفوف مژگان (چشم‌ها) به هم ریخت.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، کسانی که دل‌های ضعیفی دارند، از دلهره و ترس به لرزه در می‌آیند و احساس تنگی جای را می‌کنند.

هوش مصنوعی: خورشید، بر اثر خشم سواران مریخ، به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و نورش را بیشتر کرد.

هوش مصنوعی: هوا به قدری تیره و دلگیر شده بود که به خاطر غم و اندوه، نور ماه هم کمرنگ و محو شده بود.

هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند گرد و غبار از آن تغییر و تحول برنخیزد، وقتی که زندگی در این خانه ویران شده است؟

هوش مصنوعی: نیا! از آن دشت سخن مگوی، چون صدای یلان موجب پرواز تو از زمین شده است.

هوش مصنوعی: از هیجان و شور نبرد سواران، چه‌طور توانستم از بدنی که سرش از تن جدا شده، آگاه شوم؟!

هوش مصنوعی: وقتی تیرها به هم فشرده شده‌اند، مانند اینکه پیکانی شکل گرفته‌اند، شمشیرها نیز به هم پیوسته‌اند و مانند جوهری در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: تیغی که به دست گرفته شده، خونریزی را آغاز می‌کند و به نوعی برای مرگ، اشک و اندوه می‌آفریند.

هوش مصنوعی: خون به حدی فراوان و جاری شد که مانند سیلاب، جوی تیغ را پر از آب کرد.

هوش مصنوعی: تنم پر از زخمی است که به خاطر شمشیرهاست و من بارها به چاک کردن لباس‌هایم پرداخته‌ام، گویی در حال اعتراض به مرگ خودم هستم.

هوش مصنوعی: زبانش از شدت خشم و کینه، مانند خنجری سرشار از تشنگی به خون دیگران، زبانش را از دهانش بیرون آورده است.

هوش مصنوعی: در جنگ و نبرد، مردان به قدری ماهر و چالاک هستند که سپرهایشان پشت آن‌ها پنهان می‌شود و خود دارای تیغ‌هایی هستند که توانایی دفاع و حمله را دارند.

هوش مصنوعی: هجرت و دشمنی آن‌قدر شدت گرفت که تمام شمشیرها به خاطر آتش کینه برهنه و آماده جنگ شدند.

هوش مصنوعی: روح هر آزاده‌ای از شدت درد و رنج به طور کامل داغان و بی‌فکر شده است، مثل مجنونی که از عشق دیوانه شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر بسیاری از شکست‌ها و ناتوانی‌های مردان، دیگر توان ایستادگی و دفاع ندارند و در چنین وضعیتی، به شدت در بحران و آشفتگی قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: از سینه به نور و روشنایی تبدیل شد و شمع‌ها بر چنگ سنان خاموش شدند، آیین زندگی و روح در بازار جان به پایان رسید.

هوش مصنوعی: به خاطر انبوهی از فکرها و اندیشه‌ها، مغزها به این شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند که حالتی شبیه به کاسه‌ای از سر به خود گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: سر خود را از ضربات سنگین و ناگهانی تبر و گرز حفظ کرده‌ام و مانند جرس پر از پنبه، خالی و بی‌معنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: جهان همچون دریایی از خون به نظر می‌رسید که جریانش از مرکز آن آغاز می‌شد.

هوش مصنوعی: زخمی که از ضربات گرز به وجود آمده، مانند دهانی است که پر از تکه‌های استخوان شده و درد و جراحت را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: سر انسان مانند پسته‌ای خندان و سبز شده که درون خون نمایان است.

هوش مصنوعی: باد به قدری تند و قوی است که رنگ چهره‌ها را تحت تأثیر قرار داده و به مانند برگ‌هایی که از درخت می‌ریزند، رنگ آن‌ها را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: به دنبال نبردی که دلیران در آن شرکت کردند، روزها و شب‌ها مانند رنگ حنا تغییر پیدا کردند و به حالت در آمدند.

هوش مصنوعی: در آن دریای خون، شمشیر او مانند موجی است که زیر نور آفتاب می‌درخشد و پیروز می‌شود.

هوش مصنوعی: دانش همانند دست است و شمشیر جنگجو در نبرد، پرچم را به رنگ خون دشمن می‌آراید.

هوش مصنوعی: آتش جنگجویان دلاور به شدت شعله‌ور است و از هر سو، محیط نبرد را گرم و پرشور می‌سازد.

هوش مصنوعی: در نهایت، خون‌ها در میدان جنگ به قدری ریخته شد که استواری و پایداری قهرمانان نیز زیر پاهایشان لغزید.