هوش مصنوعی: به منظور دور زدن و زیارت حرم مقدسی، چنین قدمی برداشت، از روی عظمت و اعتبار پیشوای دینی.

هوش مصنوعی: وقتی که او خود را در آن مکان قرار داد، امیدوار بود که با اجازه، زبانش برای گفتن دل‌خواستش باز شود.

هوش مصنوعی: برای این که خاک را طلب کرد، به سوی خود جذب کرد و در وقت مناسب او را به سمت خویش آورد.

هوش مصنوعی: اشک شوقی که از خوشحالی می‌ریزد، چنان راه او را از پیشانی‌اش پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: با بهبود و تقویت آن اراده، دشمن غبار را از چهره‌ی زیبا و باعظمت شاه کنار زد.

هوش مصنوعی: برای در آغوش گرفتن او، از مرزها عبور کرد و به دنیایی از محبت و عشق رسید.

هوش مصنوعی: با دلداری از غم روز جنگ، به پیشانی شاه بوسه‌ای از سجده زد.

هوش مصنوعی: در آن باغ، زمانی که برای نماز آماده شد، دوباره قامت خود را راست کرد و ایستاد.

هوش مصنوعی: سرزمین انس و جن، مرکز دوران و روزگار است و در آسمان‌ها، افتخارش درخشان و برجسته است.

هوش مصنوعی: دانش به او قدرتی داده که توانسته است استقامت و استواری پیدا کند و با این علم، خود را به مرتبه‌ای دوچندان برساند.

هوش مصنوعی: با کمک و لطف الهی، او قدرت و توانایی یافت و از برکات مقدس، خود را محفوظ و ایمن کرد.

هوش مصنوعی: هر کس در دعای خود از دل خواسته‌ای داشته باشد، برای او به نوعی قدرت و پیروزی داده می‌شود، مانند تیغی که کشور را فتح می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی حاجی به زیارت بوعلی می‌رود، آداب و ر礼 را رعایت کرده و به احترام این مکان مقدس، به آرامی و نزاکت از آنجا خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن باغ و بهشت، شهریار با روحی سرشار از فیض و دلپر از شادی خارج شد.

هوش مصنوعی: از آن سرزمین، برکت و رحمتش را ببر و از سجده‌اش به خودت مقام و شرف ببخش.

هوش مصنوعی: او دیگر به آنجا نرفت و از آن مکان، به کوه پشت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که قدرت و نعمت به دست کسی افتاد، همان‌طور که آن را تحت کنترل درآورده، روح و جانش نیز به سمت سرزمین دیگری روانه می‌شود.

هوش مصنوعی: بار دیگر، سرزمین وسیع و پرجنب و جوش به مانند دریا، پر از لشکر و نیروی بزرگ شده است و این حالتی است که دشت و کوه را فرا گرفته است.