هوش مصنوعی: ای آسمان، شایسته است که از تاج خاک بر سر شاهی که سرنوشتش به خوبی رقم خورده، بلند شوی و بر ستاره کیوان فرود بیایی.

هوش مصنوعی: تو مانند آصف هستی، کسی که با توانایی‌هایش حقیقت را بر می‌کشد و ظلم و ستم را نابود می‌کند. قلم تو به‌گونه‌ای نوشته است که زوایا و نادرستی‌ها را خط بطلان زده است.

هوش مصنوعی: آب که به رنگ یاقوت در آمده بود، از شرم خود به عرق نشسته است تا اینکه تو را به عنوان جواهر در رگ‌های ابر نازک ببیند.

هوش مصنوعی: شخصی که در موقعیت درستی قرار دارد، به دلیل ترس از آسیب و خطر، از پشت کمان به تیر کج شلیک می‌کند. این نشان می‌دهد که او از واقعیت دور شده و نمی‌تواند به درستی عمل کند.

هوش مصنوعی: مسیر توصیف و تعریف تو به پایان می‌رسد و مردم در جایی نامناسب از کلام استفاده نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که شخصی در حال بیان نیاز و درخواست خود است و امیدوار است که اگر بتواند آن را با کسی در میان بگذارد، ممکن است مورد توجه قرار گیرد، مشابه به حالتی که یک مورچه‌ی ضعیف به "سلیمان" زمان خود عرض حال می‌کند و از او کمک می‌طلبد.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که شاه اسکندر، به عنوان یک شخصیت بزرگ تاریخ، در آینه‌ی اخلاق و شخصیت تو، تصویری واضح از حال و احوال تو را منعکس می‌کند. به نوعی، رفتار و ویژگی‌های تو می‌تواند نمایانگر و نشان‌دهنده‌ی صفات و حالات درونی او باشد.

هوش مصنوعی: هرچند که من عادت ندارم غم و اندوه دلم را نشان دهم، اما سختی‌ها و مشکلات روزگار به شدت بر روحم فشار آورده است.

هوش مصنوعی: حالت من مانند اشک‌هایی است که در چشمانم خشک شده و نتوانسته‌اند بریزند. صحبت از نظم و منطق برایم دشوار شده و احساس می‌کنم در بی‌نظمی و سردرگمی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: جز زندگی‌ام چیزی برای عرض وجود ندارم و جز بدهی، چیزی از وسایل دنیا در اختیارم نیست.

هوش مصنوعی: خجالت و شرم اهل علم و دانش مرا در سرزمین خودم راحت نمی‌گذارد و به همین خاطر، حالتی شبیه به قطرات عرق شرم پیدا کرده‌ام که در هر سمت می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگرچه در بند و نداشتن آزادی هستم، ولی دلم فایده‌ای نمی‌بیند. حتی اگر کسی بیاید و برود، و به دنبال خواسته‌اش باشد، من هیچ تغییری نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من از هیچ قدرتی برخوردار نیستم که بخواهم کسی را به حضور خود بپذیرم، جز این که شرمنده شوم اگر حتی یک مورچه بر سر سفره‌ی من بیاید.

هوش مصنوعی: دستم به قدر کافی به تدبیر و چاره‌سازی نمی‌رسد، و درآمدم از هزینه‌ها کمتر است، همان‌طور که گفتن درباره‌ی ستایش پادشاه زمان سخت است.

هوش مصنوعی: شاه عباس از ترس شحنه و مأموران او رنگی چون برگ‌های خزان به چهره‌اش می‌افتد و نگران می‌شود.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب، مردم از امنیت خود خوشحالند و عجیب نیست اگر در خانه‌هایشان در را ببندند، مثل یک کمان که به شدت جمع شده است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که با ظلم و ستم به حدی رسیده‌ایم که همه بی‌گناه و مظلوم شده‌اند. اکنون باید مدیران و رهبرانی انتخاب کنیم که به جای این ستمگران، از کسانی باشند که عدالت را برقرار کنند و از حقوق مردم دفاع کنند.

هوش مصنوعی: وفای او به حدی نیست که بتواند با عاشق زاری که به او وفادار نیست، پیمان را بشکند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به وصف موجودی می‌پردازد که به خاطر ظلم و ستمی که بر او رفته، دچار حالتی از ناامیدی و خمودی است. این موجود، به نوعی در حبس و محصوریت گرفتار آمده و در پی رهایی از این وضعیت، در تلاش است تا به زندگی عادی و آزادی برسد. در واقع، او به دنبال فرار از شرایط سختی است که بر او تحمیل شده و به حالتی از درماندگی و افسردگی دچار شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که قوانین دین (شرع) بر اساس عدالت و سنجش دقیق وضع شده‌اند. در واقع، اصول و قواعد دین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بر اساس مفهوم عدالت استوار باشند و به درستی و دقت اندازه‌گیری شده‌اند. به عبارت دیگر، عدالت و انصاف در بنیاد قوانین دینی نقش اساسی دارد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی به قدری به فراموشی سپرده شده که پرورش دینی آن، رنگ دلبر را که به خاطر هم‌رنگی با او پنهان شده درک نمی‌کند.

هوش مصنوعی: آبله‌هایی که بر زمین آمده‌اند، نمی‌توانند پایان کار دلیران را تعیین کنند، زیرا رسم آنان این است که انگور را با قدرت و عزم بر زمین بریزند، حتی اگر به زمین بیفتند.

هوش مصنوعی: زیاد از همسان بودن می‌ترسد که به خاطر آن، خونش به جوش نیاید و نتواند با جرأت در جسم دیگران به جوش بیاید.

هوش مصنوعی: اگر از رگ تلخی یک گره بر پیشانی بیفتد، اگر زبان تاک (انگور) به سخن بیفتد، چه تعجبی دارد؟

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه مدت زیادی است که مشغول نوشیدن نبوده‌ام، نگرانم که معشوقه‌ها به خاطر دوری من، مرا فراموش کنند.

هوش مصنوعی: به دنبال رمزی از پیروزی، مانند شاهینی با صفات برتر و دارای سایه‌ای بزرگ بگردید.

هوش مصنوعی: اگرچه چرخ فلک یکی از شکارچیان بزرگ نیست، اما چرا از میان آغوش خورشید به میدان آمده است؟

هوش مصنوعی: زمانی که خشم او به اوج برسد و دستش به شمشیر برود، فشار او موجب می‌شود که همه چیز تحت تأثیر قدرت او قرار بگیرد و مانند فیروزه جلوه کند.

هوش مصنوعی: تیر سنگین به سرعت از میان لشکر بیرون می‌پرد و رنگ خون را برمی‌دارد تا اینکه بر سر دشمن در میدان نبرد فرود آید.

هوش مصنوعی: لعل به رنگ قرمز و زیبا، مثل رگ‌های آبی ابر، به نظر می‌رسد که گویی از خون دشمنش به دست آمده و حالا روان است.

هوش مصنوعی: در بخشش و generosity، آنچنان فضایی از کرم و بخشندگی حاکم است که جای هیچ گونه تأخیری باقی نمانده است و مانند باران، به طور مستمر در حال نثار نعمت‌ها و جواهرات ارزشمند است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال رضایت دیگران باشد و به چشم طمع به دستاوردهای آنها نگاه کند، هرگز سیر نخواهد شد. برعکس، کسی که دلی سخاوتمند دارد، گرسنه‌اش فکر و امکان بخشش است. در این میان، امید و آرزو در دامن او وجود دارد، اما جیبش خالی است و از لحاظ مالی توانی ندارد.

هوش مصنوعی: معمار تقدیر در درگاه الهی ایستاده و بر سر در خانه‌ پادشاهان، یاد فراموشی را مشاهده کرده است.

هوش مصنوعی: زنجیر عدالت به شکلی محکم و استوار در دست گرفته شده و همه چیز از تیزی و شفافیت تیغ به دور است. نام دغدغه و درد و رنج نیز به نوعی با آبی که گوارا و خنک است، پاک و زائل شده است.

هوش مصنوعی: در دستان کسی که به حل مسائل و مشکلات مردم می‌پردازد، گره‌های سخت مشکلات همچون شبنمی لطیف و زودگذر هستند که با روشنایی عشق و مهربانی، به راحتی باز می‌شوند.

هوش مصنوعی: واعظ بهتر است که دیگر دردسر نسازد و به جای آن ارتباط خود را با دعا و نیکی حفظ کند و زبانش را به آن مشغول کند.

هوش مصنوعی: عشق و احساسات عمیق همچون تیرهایی هستند که از کمان آسمان به سمت دل می‌زنند و نشان از نیروهای طبیعی و قوی دارند. این احساست به قدری تاثیرگذارند که آثار آن بر دل باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: دل دشمنش به شدت درگیر غم بود تا این که تیر دردناک وی از دلش بیرون پرتاب شود.