هوش مصنوعی: تو که به خاطر آرزو‌های طولانی و جمع کردن مال و ثروت در انتظار نشسته‌ای، بدان که در دست کسانی که دچار تنگ‌دستی هستند، چیزی برای تو نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و خوشبو بودن گلی اشاره دارد که می‌تواند باعث دل‌چسبی و شادابی همت و روحیه انسان شود. این گل به گونه‌ای است که هر لحظه می‌تواند در جستجوی زیبایی و خوشی پیش روی انسان قرار گیرد و به آن الهام ببخشد و در عین حال نشان‌دهنده اضطراب و بی‌نظمی در جستجوی چیزی مطلوب است.

هوش مصنوعی: این روزگار سخت و دشوار، مثل مستی به سر تو می‌زند و تو همیشه به دلیل سادگی و بی‌خیالی‌ات، مثل پسته‌ای می‌خندی!

هوش مصنوعی: این سخن در دل تو مانند طرحی بر گنبدی سبز نقش بسته است. ای دل، تا زمانی که زندگی می‌کنی، در برابر باد مرگ و ویرانی، باید آباد و سرزنده باشی.

هوش مصنوعی: اگر لباس با ارزش و زیبای گوهرنگار تو بر تن نیست، ای غافل، نفس تو مثل سگی است که همه جا به دنبال طعمه است.

هوش مصنوعی: به جز آرامش ناشی از ناامیدی از دیگران و وابسته نشدن به غیر خدا، هیچ‌کسی از انسان‌ها در طول زمان احسان و نیکی واقعی را نشنیده است.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر آرزوهای طولانی و ناپایدارت دچار ناراحتی و آتش سوزی درون شده‌ای، باید مانند شمعی که می‌سوزد، با چشم‌های گریان، در برابر خودت و دیگران بایستی.

هوش مصنوعی: اگر نعمت های زیادی داری، نگران نان خشک خود نباش. چه کسی از آن نان خشک بهره‌مند می‌شود، در حالی که با دندان‌های خود نانی می‌خوری؟

هوش مصنوعی: من از تیغ دشمن نمی‌ترسم، اما چیزی که مرا می‌آزارد این است که هر لحظه زخم من را باز می‌کند و به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: به خاطر فاصله زیاد از معانی حقیقی، هر جا که خواستم چیزی خوب بگویم، به ناچار شعر نوشتم و این باعث شد که مجموعه‌ای از اشعار ایجاد شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خود را در نظر دانایان بشماری، به این نکته توجه کن که اگر واعظی از دانایی به تو بگوید، همین کافی است که تو به نادانی خود آگاه هستی.