هوش مصنوعی: با تمام حقه‌ها و زیرکی‌ها، تا کی می‌توانیم به سادگی صحبت کنیم؟ چگونه می‌توانیم ادعای آزادگی کنیم در حالی که خود را به آسانی می‌فروشیم؟

هوش مصنوعی: خاکساران در آن درگاه نزدیک خداوند، جای خاصی دارند. در آنجا، سجده‌گاه مردم، نشانه‌ای از تواضع و فروتنی آنها است.

هوش مصنوعی: افرادی که هیچ نشانی ندارند، به خاطر فراوانی مشکلات بیشتر دردسر می‌کشند. آنها مانند کسانی هستند که به دور کعبه می‌چرخند، اما به دلیل بی‌هویتی و گنگی در کار خود، سرگردان و آشفته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر یک سرو زیبا در مقابل قامت او قرار بگیرد، آن سرو هم به خاطر زیبایی او، در صحبت کردن از زیبایی‌اش برتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: دانه‌ای که در خاک سبزه می‌روید، با زبان خود می‌گوید که هیچ نتیجه‌ای جز سربلندی و موفقیت از فروتنی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نوعی از درد و افسردگی اشاره می‌کند که واعظ (موعظه‌کننده) به آن دچار شده است. او بر این باور است که محفل و جمع‌های اجتماعی به‌خودی‌خود جذاب و دل‌نشین نیستند و نباید به خاطر نداشتن روحیه و نشاط، حرمت و ارزش آن جمع‌ها را نادیده گرفت. به طور کلی، شاعر به چالش و تضاد احساسات انسانی در جمع‌های اجتماعی می‌پردازد.