هوش مصنوعی: ای جوانی که در شادی و سرمستی غرقی، به تو پندها و نصایح در قالب کلمات خزان می‌رسد و این نوشته‌ها به مانند کتابی برای توست.

هوش مصنوعی: ای کسی که دنیا تو را به غفلت واداشته، چرا دل را با کلمات زیبا و دلنشین نصیحت نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: چشمانت از خواب بی‌خبر نمی‌شوند تا زمانی که چهره زندگی را با آب نصیحت شستشو دهی.

هوش مصنوعی: زمانی که موی تو روشن و درخشان شد، کار آسانی است که آیینه را برداری و کتاب نصیحت را بخوانی.

هوش مصنوعی: این نفس سرکش و بد، کارهای نادرست را از خود دور کن، و با نصیحتی قوی آن را نشانه بگیر.

هوش مصنوعی: اگر در محفل نزدیکان قرار بگیری، همچون شمعی خواهی بود که نمی‌گذارند ذوب شوی و به جان و دل بپیچی و به صحبت‌های پندآموز گوش بدهی.

هوش مصنوعی: با توجه به مشقتی که عتاب و سرزنش الهی به تو می‌آورد، چه کاری می‌توانی انجام بدهی؟ زیرا وجود تو آنقدر لطیف و حساس است که تاب و توان شنیدن نصیحت و موعظه را ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی نمی‌تواند اشک‌های شدید را از دل سختی‌ها جاری کند، جز سخنرانی و پند و اندرز.

هوش مصنوعی: در کلاس درس زندگی، تو فقط به دو جنبه‌ از دنیا توجه کردی و هیچ‌گاه تفاوت‌های عمیق و واقعی را از اصول و نصایح یاد نگرفتی.

هوش مصنوعی: واعظ و preacher با زهد خشک و بی‌روح، دنیا را gloomy و غمگین کرده است. بیایید با شراب وعظ، خنکای روشنی به روح پیر و جوان ببخشیم.