هوش مصنوعی: اگر کسی عاشق باشد، از گریه و فریاد او ساکت نمی‌شود، چرا که طبیعت دریا همیشه در حال غریدن و خروش است.

هوش مصنوعی: وقتی درباره عشق صحبت می‌کنیم، کلام ما به تدریج بالغ و عمیق می‌شود، مانند آبی که همواره در حال جوشیدن از حرارت آتش است.

هوش مصنوعی: چه زمانی توانایی ورود به محفل شاه را پیدا می‌کنی؟ زمانی که به ارزش خود پی ببری و دلایل خود را از عواطف و احساسات عمیق پر کنی.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی از این بدن فرار کنی، زیرا این بدن به شدت تو را در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: صبح پیری آغاز شده و از لحظه مرگ، وجود انسانی مانند شمعی در حال خاموش شدن است.

هوش مصنوعی: چشم دل با دیدن مقام‌های مختلف، از پادشاهان تا مردم عادی، در حقیقت می‌تواند به زیبایی‌های عالم و رازهای نهفته آن پی ببرد؛ انگار که دنیا همانند مغازه‌ای است پر از آثار و تجربیات گران‌بها.

هوش مصنوعی: ای دل، غم دنیا را فراموش کن و به مشروب تلخ پند من نباش.

هوش مصنوعی: چه جای نگرانی برای روزی؟ زیرا آسمان و زمین برای تو آب و دانه را فراهم می‌کنند!

هوش مصنوعی: وقتی حرف‌های دنیایی به پایان برسد، دیگر واعظ یا موعظه‌کننده‌ای وجود ندارد که تو را راهنمایی کند؛ پس شنوایی خود را برای چیزهای باارزش حفظ کن.