هوش مصنوعی: در این دنیا، بهشت و نعمت‌های آن برای درویش‌ها و کسانی که به سادگی زندگی می‌کنند، فراهم است. سفره‌ای که برای آنها چیده شده، به دور از تجملات است و به همان اندازه که آنها با واقعیت‌ها و سادگی‌های زندگی آشنا هستند، مائده‌های بهشتی نیز برایشان ساده و واقعی است.

هوش مصنوعی: در دنیا و آخرت، آرامش و آسایش مانند باغی است که فقط کسی می‌تواند از آن گل بچیند که دستش پر باشد و از درآمد و امکانات بی‌بهره نمانده باشد.

هوش مصنوعی: جهان مانند زنی است که با چشم‌های سیاه و پر از نگرانی به خون تو نگاه می‌کند و غیر از موج‌های ناامیدی، چیزی در زلف‌های پیچیده‌اش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: شاهی که دیروز در دنیا برتری و قدرتش را نشان نداد، امروز به جای تاج و تخت، سنگی بر روی سرش است.

هوش مصنوعی: به قبرستان ها برو و بقایای کوچک استخوان ها را مشاهده کن، چرا که هر یک از این استخوان های کوچک نشانی از یک انسان بزرگ است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که دروازه‌اش را با دویست اسب بسته است، غافل از این است که سرنوشت و اصلیّت این اسب‌ها در طویله‌ای که او نمی‌بیند، نهفته است.

هوش مصنوعی: شاهی که همچون جوزا کمرش بسته است، در دو روز می‌تواند به بیدادگری بپردازد و ستاره پروین را در دامن خود بگیرد.

هوش مصنوعی: سبک از دلشوره و نگرانی، که امید هزاران شادمانی را برای امسال در دل دارد، در دو روز آینده، شوق و امیدش به حقیقت خواهد پیوست.

هوش مصنوعی: واعظ برای جلب توجه نیازی به تعریف و تمجید ندارد؛ همین که دوستانش سخنانش را بشنوند، برای او کافی است.