هوش مصنوعی: او همچون نگینی در دل‌ها می‌درخشد و دندان‌هایش نشان‌دهنده‌ جوانب عاطفی و رنج‌های درونی ماست، انگار که زیبایی‌اش به نوعی درد و حسرت ما را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: افرادی که به او ظلم می‌کنند، با دقت به جزئیات او نگاه می‌کنند و چهره‌اش را با ابروهای خمیده و مژه‌های بلندش می‌سازند.

هوش مصنوعی: من همیشه در دل خود کمان را به‌قصد عشق و حسادت می‌کشم، زیرا نگرانم مبادا کسی به محبوبم نزدیک‌تر شود.

هوش مصنوعی: من از بس که در زلف سیاه او غرق می‌شوم، تعجب می‌کنم چرا دستم به طره‌اش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر سبز شدن پشت لب او دل نگران نباش، زیرا این سرنوشت مرجان بوده است.

هوش مصنوعی: فرد خطاکار خنجر بیداد را به‌دست گرفته، و من نگرانم که خون یک شهید به دامن او برسد.

هوش مصنوعی: دیگر جایی برای صحبت‌های واعظ درباره عشق نیست، چرا که چشمان اشک‌آلود و ناله‌های دل، نماد زیبایی و عشق محبوبش است.