هوش مصنوعی: بدن انسان به خاک تبدیل می‌شود، اما آرزوها و خواسته‌های ما باقی می‌مانند. اگرچه ممکن است زندگی به سرعت گذرا و ناپایدار باشد، مانند حبابی که به سرعت می‌شکد، اما روح و معنا هنوز هم در دنیا باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: من به سمت آن خورشید درخشان می‌روم و از شدت محبت، برای خودم سایه‌ای نمی‌یابم؛ مانند نواری که از قلم جامانده باشد.

هوش مصنوعی: هر قدمی که برمی‌داریم، باید با تواضع و احترام باشد، به گونه‌ای که اگر در جایی ردپایی از ما باقی بماند، نشانی از خشوع و ادب ما باشد. کاش یادگارهای ما نشانه‌ای از منش نیکو و بزرگمنشی‌مان باشد.

هوش مصنوعی: ما که در تاریکی و ناامیدی زندگی می‌کنیم، شب‌ها با زحمت و تلاش بسیار، خون دل می‌خوریم تا سخنان و آثارمان بر صفحه وجود باقی بماند و فراموش نشود.

هوش مصنوعی: دل من پر از طمع و آرزو است، اما میراث من تنها دوات و قلم است؛ در حالی که از گدای نابینا فقط یک کشکول و عصا به یادگار مانده است.

هوش مصنوعی: سایه پرنده بزرگ، در یک جا آرام نمی‌گیرد! خوشبختی و شانس دنیای دیگری که تغییر کرده، چرا هنوز باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: انسان‌ها به دنیا می‌آیند و می‌روند و زمان همچنان ادامه دارد؛ مانند آب روان که همیشه در حال حرکت است، اما آسیا، که نماد ثبات است، به جای خود باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی بدنت از جانت جدا شد و با خاک آشنا شد، تو از نی بیگانه‌ای و نی همچنان با تو آشنا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: زیباسازی و خوشنودی بخشیدن به افراد نیکوکار، به اندازه‌ی کافی ارزشمند است، چرا که مانند رنگ حنا که پس از شستشو بر روی دست باقی می‌ماند، اثر آن بر زندگی انسان‌ها باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: واعظ رفت و دیگر حضور ندارد، اما حرف‌ها و پیام‌هایش هنوز باقی است. آب درختان را می‌برد، اما لطافت و زیبایی آنها همچنان باقی است.