هوش مصنوعی: از شدت سوز و آتش در دلم، سنگ هم ذوب می‌شود و ناله من به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: بهار باعث می‌شود که جنون من نظم و ترتیب پیدا کند و مانند سیلی که سنگ‌ها را به دامان خود می‌آورد، به زندگی‌ام سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که به انسان خوشی و نعمت می‌دهد، این خوشی ماندگار نیست و به سرعت همچون سنگی که از آرامش برمی‌خیزد، به نابودی می‌انجامد. زندگی را باید جدی گرفت، چون ممکن است در کسری از زمان تغییر کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، ظلم و ستمی که زورگویان بر دیگران روا می‌دارند، خودشان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. به عبارتی دیگر، کسانی که ظلم می‌کنند، بازتاب اعمال خود را خواهند دید و عواقب ناشی از کارهایشان دامن‌گیرشان خواهد شد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که معشوق، حتی از دارایی‌های خود نیز چیزی به کس نمی‌دهد و مانند سنگی است که هرگز نمی‌تواند خانه‌اش را روشن کند. این به معنای این است که او از محبت و گرما بی‌بهره است و نمی‌توان به او امیدی داشت.

هوش مصنوعی: در هر مشکل و دشواری، نکته‌ای مثبت و بزرگ نهفته است. هر زحمتی و ناراحتی می‌تواند در آینده به روشنایی و سودی منجر شود، مانند نوری که زیر سنگی پنهان شده است.

هوش مصنوعی: اشک‌های گرم من باعث آبادانی کوه‌ها و دشت‌ها شده و از آن شعله درون، سنگ‌های سخت مانند کاه و خرمن آتش گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: ما انسان‌های خشن و سخت‌گیر را با لطافت و مهربانی نرم می‌کنیم، همان‌طور که آب در آینه، سنگ را در آغوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر خورشید من (هدایت یا حقیقت) از طریق واعظی نمایان شود، دیگر این واعظ مانند کوه مستحکم نخواهد بود و از شدت حرارت وجود خودش می‌تواند سنگ را به ذوب کردن وادار کند.