هوش مصنوعی: دل چگونه می‌تواند آه خود را در سینه‌اش پنهان کند، در حالی که دانه گیاهش را از خود می‌دزدد؟

هوش مصنوعی: به قدری شب‌ها به تنهایی و با اندوه گذرانده‌ام که مثل یک شیء صیقل خورده شدم، و حالا به خاطر اضطراب‌هایم، سنگی را که تکیه‌گاهم بود به حالت آینه‌ای درآوردم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به بزرگی، باید از خودخواهی و غرور کاست. وقتی که انسان از این احساسات رها شود، می‌تواند به بلوغ و پیشرفت دست یابد و به موفقیت‌های بیشتری برسد.

هوش مصنوعی: به خودت ظلم نکن و به من آسیب نرسان. می‌توانی با ریختن خون من، گناه‌های خود را پاک کنی.

هوش مصنوعی: جاده نمی‌تواند جلوه شوق من را ببیند؛ به همین خاطر هر لحظه راه خود را گم می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم شبانه، دل و جانم به خاکستر تبدیل شد و با نفس خود، صبح روزم را مانند آینه شفافی نشان دادم.

هوش مصنوعی: دل من پر از تدبیر و فکر درست است، اما من به خاطر عشق و دوستی، ناله و غصه‌ی خود را پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: خورشید بر روسیه تابیده و باعث می‌شود که در سخنان واعظ، نعمت‌های الهی جلوه‌گر شود و چهره‌های سیاه انسان‌ها به روشنایی و زیبایی مبدل گردد.