هوش مصنوعی: دلهای پر از درد و غم خود را در برابر زیبایی و دلربایی موهای تو باز می‌کنند و حال خود را با تماشای آن به تصویر می‌کشند.

هوش مصنوعی: او راضی به داشته‌های کم خود نیست و بی‌وقفه به دنبال بیشتر می‌دود. در حالی که نمی‌داند که این تلاش، باعث نشناختن زهر و درد و سختی‌های ناشی از آن شده است.

هوش مصنوعی: بر تن زندگی تو، لباس جوانی‌ات کمتر از رنگ خضاب ریش‌های سفیدت است.

هوش مصنوعی: اگر از دردی رنج می‌کشی و به کمک نیاز داری، به یاد داشته باش که وضعیت تو به خاطر غفلت یا بی‌توجهی خودت ایجاد شده است. حالا چشمانت ضعیف شده و نمی‌توانی روشنایی را ببینی، بنابراین باید به فکر بهبود اوضاع خودت باشی.

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی درباره لذت‌های شب گذشته صحبت کنی؟ یک بار هم به یاد روز گذشته فکر کن.

هوش مصنوعی: این نفس پیر و کهنه، که نماد دنیازدگی و دنیاگرایی است، چطور می‌تواند به نزدیکی و قرب خداوند برسد؟ راهی برای کشیش (رهبان یا روزه‌دار) وجود ندارد که به خانه خدا برسد.

هوش مصنوعی: صحبت کردن از خود در حضور دوست نادرست است، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند چهره‌اش را در آینه نفس خود ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی که ظلم و ستم بیش از حد افزایش یابد، افراد ضعیف و فقیر آسیب می‌بینند. مانند گرگی که وقتی علف را می‌بیند، به گوسفند حمله می‌کند و او را می‌خورد.

هوش مصنوعی: به درستی در کارهای خود توجه کافی داشته باش و مسئولیت‌هایت را جدی بگیر؛ به عبارت دیگر، کارهایت را به خدا واگذار کن و به او اعتماد کن.