هوش مصنوعی: شهر دنیا پر از آشفتگی و مشکل است و بسیاری از مردم در آن مانند کسانی هستند که چشم آنها بسته است. اما من با نگاهی متفاوت، به حقیقت و وحدت وجود می‌نگرم که مانند دامنی برایم می‌افزاید و مرا به سوی معنای واقعی زندگی سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که ذهن تنگی دارد، به آسانی به فقر و ناداری سقوط می‌کند. این در حالی است که افراد معمولی همیشه به دنبال ثروت و قدرت هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که از خواسته‌های خود دست بکشی، آرامش واقعی از آن توست. سادگی و بی‌پیرایگی در وجودت، مانند صفحه‌ای است که راحتی را در خود نقش زده است.

هوش مصنوعی: پرده‌ی نادانی را کنار بزن، تا دل تو روشن شود. اینجا، دریچه‌ی این خانه‌ی تاریک، عبرتی برای دیدن چیزهای مهم است.

هوش مصنوعی: حرکت دندان‌ها نشان‌دهنده‌ی افتادن آن‌هاست و این موضوع باعث می‌شود لرزش پیری بر تن تو احساس شود؛ نشانه‌ای از نزدیک شدن به پایان عمر است.

هوش مصنوعی: در تلاش برای کنترل نفس و هواهای نفسانی، برخی افراد دچار سردرگمی می‌شوند. مراقب باش و به خودت آگاه باش، این زمان نیاز به غیرت و اراده قوی دارد.

هوش مصنوعی: فقر به اندازه‌ای گرانبها و ارزشمند است که هیچ خریداری برای آن وجود ندارد، زیرا در دریای رحمت الهی، مانند جان انسان بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: تاریکی دل به خاطر تو، دنیا را شبی سیاه و تار تبدیل کرد. اما حالا که تو همچون آینه‌ای روشن شده‌ای، صبحی از سعادت و کامیابی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: خارهای دیوار به خاطر سختی و خشونت خود نمی‌توانند در چمن نرم و لطیف قرار بگیرند، مانند اینکه آب بوستان باعث عزت و شرافت می‌شود.

هوش مصنوعی: بدون غم او، تنهایی‌ام را در جمع به کشتن می‌دهد. ای دل، بلند شو، وقت گفتگو و صحبت فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: غیر از تو هیچ واعظی در این جمع حضور ندارد و با یاد تو هر کجا که بی‌دلیل تنها باشم، فضایی ساکت و خلوت ایجاد می‌شود.