هوش مصنوعی: به‌جای اینکه تمام وجودت را به خوشی و خندیدن اختصاص دهی، باید بدانیم که زمان کوتاهی داریم و شاید زودتر از آنچه که فکر کنیم، به پایان برسد. پس بهتر است به اهمیت لحظات و زندگی توجه کنیم و از آن بهره‌برداری کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی عطر گلاب از وجودت به سراغم می‌آید، دیگر نیازی به تزیین و آراستن زیبایی‌ها ندارم.

هوش مصنوعی: مرگ با قصد تو آماده برای ضربه زدن است، همانند شعله‌ی شمع که تو همچنان در حال رقصیدن هستی.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون که بادی سرد و سوزان به دوران پیری زندگی می‌وزد، مانند برگ‌های خشک و زرد پاییزی، حالتی لرزان به خود گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در این دنیا مانند گل شاداب و خندان نباش، زیرا زمان شادی و خوشی به پایان می‌رسد و باید این بساط را جمع کرد.

هوش مصنوعی: در زمان خنده، نباید اشک ریخت. چشم تو به خاطر حالت نگران، جرأت دارد که در حالی که می‌خندد، گریه کند.

هوش مصنوعی: مواظب باش آبرویت بیفتد؛ هنگام خنده محتاط باش که مبادا اشک‌هایت روی صورتت بریزد.

هوش مصنوعی: مثل گل، در شادمانی روزگار غلو نکن، زیرا که شادمانی زیاد می‌تواند به غنچه آسیب بزند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که چرا وقتی دهانی گشوده و خنده‌ای بی‌معنا می‌زند، کسی نباید از او دوری کند. این کار نه از روی عاقلانه بودن است و نه از ادب.

هوش مصنوعی: با نادانی و جهل، خود را در قالب آرامش و وقار نپوشان. مانند غنچه‌ای که در دستش لباس خود را گرفته، بخند و شاد باش.

هوش مصنوعی: به خاطر ناراحتی فراوان، گل به خنده آمد و گلاب از آن جدا شد و به پاشیدن از آن پرداخت.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از وزش بادی که باعث تفرقه می‌شود در امان باشی، مانند غنچه و شادابی آن، راهی را برای لبخند زدن انتخاب کن.

هوش مصنوعی: در این باغ، گل خوشحالی وجود دارد، اما غم به سراغ ما آمده است. به همین دلیل، وقتی که تو به گل چیدن مشغول می‌شوی، دستت از خاری زخم می‌خورد و خون گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: از نعمت‌های زندگی و خوشی‌های آن دوری کن، زیرا لذت و خوشی واقعی تنها از سوی خدا به دست می‌آید و دیگران نمی‌توانند آن را به تو بدهند.

هوش مصنوعی: شنیدم که از زبان یک انسان با تجربه و دانا گفته شد: تنها چیزی که می‌تواند دل را شاد کند، شادی واقعی و بی‌ریا است.

هوش مصنوعی: از شادابی، مردم سبزه و گل را روی زمین له کرده‌اند و به جایش نی‌ای بر روی دست گرفته‌اند که نشان از ناله و غم دارد.

هوش مصنوعی: از همراهی با افراد نادان و بی‌فکر به دور باش، چون در چنین جمعی، نوشیدن شراب به لب نمی‌رسد و تنها از خندیدن می‌گذرد.

هوش مصنوعی: از برکت گفتگو با اهل دانش و خرد، همیشه قلم به مشکل و درد می‌چرخد و به نوشتن ناله و اندوه می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگر به نظر فیض نگاه کنی، تمامی اشک‌های چشمت نشان از شادی و سرور دارد، اشک‌هایی که از چشمانت می‌ریزند.

هوش مصنوعی: اگر چشمت از چشمه اشک بریزد، دیگر چشم به راه دیدن نیست.

هوش مصنوعی: آب نخل‌های دعا از جوی اشک‌ها جاری می‌شود و شعله گرم شمع به خاطر اشک‌ها بالاتر می‌رود.

هوش مصنوعی: سالک با ناله و گریه‌اش، پاکی از گناهان را می‌طلبد، چون مانند آب زنگ را از دل می‌زداید.

هوش مصنوعی: در آتش بسوز و به شکل مطلوبی تبدیل شو؛ در عمق وجود تو مثل نان در تنور تبدیل می‌شود و در نتیجه، محصول خوبی به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در برابر هوس‌ها مقاومت کنی، باید با غم هم‌نوا شۆی؛ زیرا بی‌خیالی می‌تواند باعث شود انسان در حالتی مستی و بی‌توجهی غلت بزند.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که پیش می‌آید می‌تواند به نوعی باعث راحتی از غم دیگر شود، مانند زمانی که اسبی با بار سنگین لنگ می‌زند و این موضوع سبب می‌شود که بارش کمتر شده و راحت‌تر شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که با چند دینار پول می‌توانی از زندگی راحت‌تری برخوردار شوی و در عوض به زیبایی و ظرافت زندگی بپردازی. بی‌فایده است که به پیچیدگی‌ها و مشکلات کوچک توجه کنی.

هوش مصنوعی: به خودت نناز و فخر نکن، حتی اگر مانند شاهان چین باشی. آنچه که برای تو فراهم کرده‌اند، تنها برای استفاده‌ی تو نیست، بلکه برای جمع‌آوری و برچیدن است.

هوش مصنوعی: از سلطنت و ثروت چه چیزی برای کسی می‌ماند جز غم و رنج؟ در حوض دجله چه چیزی وجود دارد جز ناله و شکایت؟

هوش مصنوعی: ای گل، باز به غنچه بودن روی بیاور؛ زیرا شکوفا شدن در شرایط فعلی اشتباه است، چرا که جهان جای مناسبی برای بالیدن و شکوفایی نیست.

هوش مصنوعی: آیا جز این است که خدایی که بنده خود را برگزیده، سبب شده که خاک درگاه او برای دیدگان نور و روشنی باشد؟

هوش مصنوعی: حضرت علی نقی که در دو جهان دارای مقام والایی است، نام نیکش مانند عسل شیرین و خوشبوست.

هوش مصنوعی: به این امید که شاید به نام او باشد، از طلا جدا نمی‌شود چون خیلی به آن چسبیده است.

هوش مصنوعی: تنها ذات ارزشمند و بی‌نظیر از دریای علم، سخاوت و شرافت وجود دارد که برآورد و اندازه‌گیری‌اش فراتر از ارزش‌گذاری‌های معمول است.

هوش مصنوعی: در فضایی که شرافت و عزت وجود دارد، مانند صدفی که در آن جواهراتی پنهان است، همیشه چیزهای ارزشمندی وجود دارد و آنها در حال نوسان و تغییر هستند.

هوش مصنوعی: اگر خورشید نورش را بر روی سایه کوه بریزد، شگفتی ندارد که خورشید بتواند به دور خود بچرخد.

هوش مصنوعی: از نور بخشیدن خاک در اینجا شگفتی‌ای نیست که چشم‌ها به هم بیفتند در هنگام چیدن.

هوش مصنوعی: اگر براثر غبار، چشم‌ها نتوانند چیزی را ببینند، از دور روانه می‌شوند و از خانه بیرون می‌آیند.

هوش مصنوعی: در پاسداشت حرمت و جایگاه او، چه جای تعجب دارد که هیچ کسی نتواند در چهره‌ی او رنگی به خود بگیرد؟

هوش مصنوعی: در روز قیامت، صندل یا کفش در برابر عظمت و مقام آن شاه، که نماد بزرگی و والایی است، محاسو می‌شود و جایگاه این شاه حتی از مشکلات و دردسرها نیز بالاتر است.

هوش مصنوعی: دو لب از زمین و آسمان به گیتی داده شده‌اند تا درگاه آن مکان مقدس را بوسه زنند.

هوش مصنوعی: به دلیل فراوانی رحمت و لطفی که در آنجا وجود دارد، جای گناه تنگ شده و گناهکار از ترس عذاب نمی‌تواند به گناه خود ادامه دهد.

هوش مصنوعی: چطور می‌تواند گناه خود را ببخشد در حالی که فرشتگان به قدری در آستان او شلوغند؟

هوش مصنوعی: زرشک‌های عبادت نیکان در آن مکان مبارک، به خودی خود به تو می‌رسند و عجیب این است که گناهان نیز به راحتی از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: آسمان همیشه به خاطر بلندی و عظمت او در برابر خورشید، خجالت می‌کشد و به طوری که انگار گردن خود را پایین می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من از این که این مسأله چقدر ارزشمند است، تعجب نمی‌کنم؛ چون چرخ زمان، حتی اسب را هم به لرزه در می‌آورد.

هوش مصنوعی: وجود او همچون نسبت به خود، همیشه باعث می‌شود که این عشق در دل مانند چشمه جوشیدن، از آتش درون شعله‌ور باشد.

هوش مصنوعی: هنگامی که آن دریا بی‌پایان طغیانی عظیم برپا کند، مهر سکوت بر لب‌ها خواهد نشسته و دیگر صدایی از گله و ناله شنیده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: پاسخ پرسش او از خود سؤال بالاتر است، زیرا سؤال‌کننده نباید احساس نکند که به خاطر پرسش، بار سنگینی بر دوش اوست.

هوش مصنوعی: در شب‌هایی مثل شب‌هایی که ماه کاملاً در آسمان می‌تابد، آب زلال و نوازشگر طاعت و عبادت او بر روی زمین سبز و سرزنده می‌ریزد و زمین را برای استراحت و آرامش آماده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان به دقت به دنبال سایه اوست، مانند ذره‌ای که در زیر نور آفتاب در حال چرخش است، نشان می‌دهد که همه چیز در جستجوی وجود اوست.

هوش مصنوعی: برای دیدن بالاترین نقطه آسمان، باید به نور خورشید که به خطوط شعاعی تابیده است، نگاه کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که تنها عده‌ای خاص و بااستعداد قادر به درک و دریافت فیض و رحمت‌های آن درگاه الهی هستند و این درک و بهره‌مندی به آسمان‌ها راه نمی‌یابد مگر با گذر از مراحل و چرخش‌های پیچیده و خاص. به عبارت دیگر، برای رسیدن به این درجات عالی، نیاز به تجربه و سیر و سفر در اوج وجود است.

هوش مصنوعی: ای تو خورشید و عظمت آسمان، من همچون خاکی هستم که از نور و محبت تو جدا نخواهد شد و همیشه تحت تاثیر نورت قرار دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر زشت بودن اعمالم، چهره‌ام غیرقابل دیدن شده است، اما تنها زمانی که به تو می‌نگرم، می‌توانم زیبایی بخشش را ببینم.

هوش مصنوعی: محبت تو باعث می‌شود که در روز قیامت از بهشت بی‌نیاز و از جهنم در امان باشم و زنده بمانم.

هوش مصنوعی: امیدوارم که ناامیدی به زندگی‌ام راه پیدا نکند. تا زمانی که من به خاطر شرم، از پاسخ دادن به سوالاتم خودداری کنم.

هوش مصنوعی: شاهان چه دشمنانی دارم که تا زمانی که در دایره ستایش تو هستم، در اطراف من می‌چرخند!

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ستایش تو فراتر از توانایی من است، اما من همچنان در آرزوی نزدیک شدن به تو و سرودن ستایش در دل خود هستم.

هوش مصنوعی: من که در پی خواهش و آرزو هستم و از مال و ثروت بی‌بهره‌ام، از اینکه به فکر و خیال او فکر می‌کنم، حس خوبی دارم و لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: شاید با شکرگزاری تو بتوانم روزهای بی‌فایده‌ام را جبران کنم و از سرزنش و سخنان بی‌موردم دور شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که مقدر نیست که در کنار تو باشم، پس دائم در خیال تو می‌چرخم.

هوش مصنوعی: کلمات من به خاطر ستایش تو در حال حرکت و نوسان است و من آرزو دارم که به خاک تو بیفتم و به تو نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: مدح و ستایشی که برای تو شایسته باشد، در توان واعظ نیست؛ او فقط به خاطر شرم و خجالت سکوت کرده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد در مورد دانش خود سخن بگوید، باید با زبان مدح و ستایش از تو صحبت کند تا مورد پسند و توجه قرار گیرد.

هوش مصنوعی: به خودت بیفکن که از خاک و طبیعت خود را بپوشانی و نور وجودت را بروز دهی، زیرا وظیفه تو همواره این است که عیب‌های دیگران را بپوشانی و نادیده بگیری.

هوش مصنوعی: روشنی و درخشش تا زمانی که از چشمه ماه و خورشید در این باغ وجود دارد، شب و روز به گرمی جریان دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش همیشه همچون آب زلال در چمن روزگار جاری باشی و لحظات شادی را تجربه کنی.