هوش مصنوعی: پدر از نبودنت به شدت ناراحت و رنجیده شده است، بدنم نیز چون هلال ماه ضعیف شده است. خوشا به حال لحظه‌ای که بتوانم به زیبایی چهره‌ات نگاه کنم.

هوش مصنوعی: بوی گرمی از کربلا به مشام می‌رسد و این بوی خوش هزار بار بیشتر از عطر خوش ختن (سرزمین چین) است.

هوش مصنوعی: از زمانی که از آغوش تو دور شدم، هنوز هم بوی تو از چاک پیراهنم به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو در دل زمین خوابیده‌ای و من، با دل شکسته و صد درد، از جدایی تو در حیرت و سردرگمی هستم.

هوش مصنوعی: من از کجا آمدم و مدینه و شام کجا هستند؟ چرا آسمان مرا از وطنم دور کرده است؟

هوش مصنوعی: پس از کشته شدن تو ای شاه سلیمان، زمانه مرا در چنگال ظلم و ستم قرار داد.

هوش مصنوعی: ای کاش به راه شام رفته بودی و می‌دیدی که دشمن، گردنش را بر روی بند گذاشته و بازویش را با رسن بسته است.

هوش مصنوعی: یک شتر عریان را سوار کرده و به حال نزار و بی‌حالی در کوچه‌های دمشق می‌گردانند، بین مردان و زنان.

هوش مصنوعی: به شام بیا و مرا از اسارت نجات بده، تو باغ من هستی و من بلبل آن باغم.

هوش مصنوعی: در روز قیامت وقتی از خاک خارج شوم، هنوز بوی جدایی تو از کفنم به مشام خواهد رسید.

هوش مصنوعی: به مانند آب چشم «ترکی» که بر آتش دل ریخته می‌شود، کلماتم در این محفل شعله‌های آتشین را فرونشانید.