هوش مصنوعی: عزیزم، درد و حسرتت به دل هر کسی نفوذ کرده و هیچ قلبی نیست که از عشق و آرزوی تو بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: به عشق وارد شده‌ای و با شجاعت قدم برمی‌داری، حتی اگر دیدی که در این مسیر هیچ خطری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تشنه به جان، جان را در کنار آب جاری گذاشتی و در غم تو اشک‌های بی‌پایانی می‌ریزد. این حالتی نیست که بخواهی آن را ببینی، چون واقعاً وجود ندارد.

هوش مصنوعی: با لب‌های خشک و بی‌آب، سر تو را از بدنت جدا کردند. از این مصیبت در دنیا، چشمی نیست که به حالت گریه نکند.

هوش مصنوعی: در دنیا هیچ چیز برایم ارزش ندارد، چرا که حتی با وجود خطرات و جنگ‌ها، اثری از درد و رنج بر وجود تو ای بهترین شاهان نیست.

هوش مصنوعی: در کربلا، از جوانان تو کسی نیست که بر سر نیزهٔ ظلم و ستم قرار نگرفته باشد.

هوش مصنوعی: از آن آتشینی که باعث سوختن خیمه و محل زندگی تو شد، بر دل مردم دو دنیا هیچ آتش و حرارتی وجود ندارد که نباشد.

هوش مصنوعی: سر تو همچون چشمه‌ای از نور است، اما از گوشهٔ چشمت به یتیمان خود هیچ توجهی نداری و غافل هستی.

هوش مصنوعی: شرم دارم از فاطمه که نام تنور را ببرم، زیرا در خانه خولی هیچ خبری نیست و همه‌چیز کم است.

هوش مصنوعی: زینب نمی‌تواند از کوچه‌ات برود، زیرا در دلش هیچ سفری وجود ندارد که بتواند فراموش کند.

هوش مصنوعی: ای کودک عزیز و یتیم تو، رقیه، در شام ناله و گریه‌ات می‌پیچد و هیچ سحر و جادویی وجود ندارد که بتواند این حال و دل‌تنگی را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: در محله تو، ای شاه، کسانی هستند که از رفت و آمد محروم مانده‌اند، اما هیچ زائری نیست که دلش به کعبه تو نلرزیده باشد.