هوش مصنوعی: آسمان به خاطر ظلم و ستم تو، از چشمانم اشک می‌ریزد. ای زمرد، نگاهی به دامن من بینداز و ببین که چگونه خون، قطره قطره بر زمین می‌چکد.

هوش مصنوعی: ز ظلم‌هایی که به خاندان پیامبر می‌کنی، دلم پر از غصه شده و دیگر طاقت این بلاها را ندارم.

هوش مصنوعی: ای شاهی که گوشت‌ ات نصیبی از پیامبری دارد، به سخنانت در دشت ماریه دقت کن و به خون خویش که بر زمین ریخته است، بنگر.

هوش مصنوعی: فرمانروایی که به خاطر محبت حضرت زهرا، به زمین افتاده است، در حالی که تشنه لب و با گردن بریده در خاک خوابیده.

هوش مصنوعی: جوانی که خطی زیبا دارد، شبیه پیامبر آخرالزمان، بر زمین افتاده است با بدنی پاره‌پاره و سری شکافته.

هوش مصنوعی: در حقیقت، شمر ستمگر با ترس به محل قتل سکینه آمده است و بر بالای جسد پدر او ایستاده، در حالی که چهره‌اش رنگ باخته و پریشان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آه، پای رقیه همچون گل مجروح و زخمی شده بر روی خارهای تیز، به خاطر آنکه خیلی از این سو به آن سو دویده است.

هوش مصنوعی: بر اثر ترس از شمر و سنان، کودکان به دشت و بیابان پناه بردند و همه به شدت پریشان و دلهره‌زده شدند، مانند آهوانی که از خطر گریخته‌اند.

هوش مصنوعی: از آتش ظلم و بی‌رحمی که به خیاطی زده‌اند، هنوز شعلهٔ خشم و اعتراض او به آسمان‌ها رسیده و پایین نمی‌آید.

هوش مصنوعی: آه که زینب در سفر به شام چقدر رنج کشیده و چه شهرها و کوچه‌ها را که ندیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و بدسگالی که دیده‌ام، از دشمنی که فکر بدی دارد، بار غم بر دوشم سنگینی می‌کند و قامت او مانند حرف «دال» خمیده است.

هوش مصنوعی: در جستجوی یتیمان، شبان سیاه‌پوش به دشت می‌رود و چقدر خارها به پایش چسبیده و زخم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان از دست تو ظلمی به اهل بیت پیامبر روا داشته که هیچ چشمی و گوشی مانند این ستم را ندیده است.

هوش مصنوعی: از اشک‌های چشم «ترکی» در این مصیبت بزرگ، در باغ نظم و زیبایی اش، هزار لاله شکوفا شده است.