هوش مصنوعی: در زندگی، افرادی مانند بوالجایب‌ها را دیده‌ام که تغییرات و تحولات دنیا را تجربه کرده‌اند و ظلم و ستم آن‌ها را در این جهان مشاهده کرده‌ام، به طوری که این ظلم فراتر از آن چیزی است که تصور می‌کردم.

هوش مصنوعی: به چرخ گفتم که با خانواده علی (ع) حرکت کند و به سمت درست بچرخد، اما اکنون به صورت معکوس و برعکس آنچه انتظار داشتم می‌بینم.

هوش مصنوعی: من در دشت کربلا، بدن عریان پیامبر یثرب را که در خون غوطه‌ور است، به وضوح دیده‌ام.

هوش مصنوعی: شخصی را دیده‌ام که موهایش باعث نیکی و خیر زنان شده است، اما حالا در آتش تنور خانه‌ی شخصی ملعون به وضعیت ناگوار و بدی دچار شده است.

هوش مصنوعی: بدهی یک جسمی که آفتاب از نور او شرمنده است و ستاره‌ها به خاطر زخم‌هایش خجالت می‌کشند، من زخم‌های او را به خوبی دیده‌ام.

هوش مصنوعی: قاسم، در نبرد خونین، با دلی پر از حسرت و افسوس، بر تن لباس گل‌پوشش، عیش و زندگی‌اش را چنان از خون خود رنگین یافته‌ام.

هوش مصنوعی: زینب را در دشت غم‌زده کربلا در حالی که بر سر نعش برادرش نشسته، ناآرام و غمگین دیده‌ام.

هوش مصنوعی: در میانه راه بین شام و کوفه، حضرت لیلا به شدت از غم داغ علی‌اکبر گریه می‌کند و حالش مانند حال مجنون است.

هوش مصنوعی: من از شرم زهرا خجالت می‌کشم، وگرنه در مهمانی یزید می‌توانستم داستان زینب غم‌زده را به زبان بیاورم، چون خودم آن را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف اندوه و گریه شیعیان در سوگ امام خود می‌پردازد. او اظهار می‌کند که اشک‌های آن‌ها مانند جریان پیوسته رود کارون، به چشم می‌آید و نشان دهنده شدت غم و حزن آن‌ها است. این بیان به شدت احساسات عمیق آنها در عزاداری برای امام و رایت دین اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت شراب ترک‌ها از بیتی به بیتی دیگر منتقل شود، من در این معامله تو را بدون تردید زیان‌دیده می‌بینم.