هوش مصنوعی: ای کسی که به عشق تو جان داده‌ام! جایی که تو هستی، کعبهٔ محبت و پرستش است. نگاه تمام مردم به سمت توست.

هوش مصنوعی: ما را از شراب کوثر و تنسیم خطاب نکن، چون ما از سبوی تو بادهٔ عشق را نوشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: آب حیات، کوثر، تنسیم و سلسبیل همه در برابر بوی خاک تو بی‌ارزش هستند.

هوش مصنوعی: تو در قلب من حضور داری و من از شدت علاقه‌ام هر جا می‌روم به دنبال تو هستم.

هوش مصنوعی: چه در جشن و شادی باشی و چه در مجلس سوگواری، همه صحبت‌ها و گفتگوها حول و حوش تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: آبی که باعث رونق و سعادتمندی فاطمه بود، به دست کوفیان و به خاطر بدخواهی و بدجنسی آن‌ها به روی تو بسته شد.

هوش مصنوعی: من به اراده و کوشش تو افتخار می‌کنم که در حال سجده، خون پاک گلویت به سان آب وضو جاری شده است.

هوش مصنوعی: عاشق با شرم و حیا، بوسه‌ای بر گردن تو زده و این عشق و احساس او چنان قوی بود که گویا خنجر حیا در دلش به وجود آمده است. او به خاطر عواطف عمیقش، نمی‌تواند به راحتی به عشقش اعتراف کند و این حس درونش را ظریف و دلنشین می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر تمام هستی در دریاى نابودى غرق شود، آیا ارزش خونبهاى تو بر یک تار موی تو خواهد بود؟

هوش مصنوعی: ای شاه! من دائم در فکر کربلا و محنت‌های تو هستم، مگذار که زیر خاک بروم در حالی که آرزوی تو را در دل دارم.

هوش مصنوعی: اگر جان از بدن «ترکی» برود و به کربلا برسد، دوباره جانش با عطر تو به او برمی‌گردد.