هوش مصنوعی: بوی آشنای کسی که دوستش دارم، به مشامم می‌رسد، گویی که نسیم صبحگاهی از طرف چمن می‌آید.

هوش مصنوعی: بویی به مشام می‌رسد که می‌تواند عطر ناف آهوی چین، مشک مردم تاتار یا بوی خاک دشت کربلا باشد.

هوش مصنوعی: اگر با دقت به خاک دشت کربلا نگاه کنی، بوی خون اکبر که لباسی سرخ بر تن داشته است، به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در کربلا، نوه پیامبر به شهادت رسید و تا به امروز صدا و فریاد مردم از این واقعه به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: رود، مادر قاسم به سمت خیمه می‌آید و در سوگ قاسم، که به خاطر ویژگی‌هایش خوش‌چهره و نیکوست، اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آه و نالهٔ کودکی به دل می‌رسد؛ ای کاش صدای کوچک‌ترین فرزندم از گهوارهٔ مادرش به گوشم برسد.

هوش مصنوعی: صدای شیههٔ اسبی شنیده می‌شود، ای خدا، یا اینکه ذوالجناح از میدان جنگ به اطراف افتاده و به سوی خیمه‌ها می‌آید.

هوش مصنوعی: از دل آشپزخانه صدای غم‌انگیزی به گوش می‌رسد که همچون صدای مادر بزرگوار می‌آید.

هوش مصنوعی: در سرزمینی به نام شام، در مکانی خرابه و ویران، اسیران به طور مداوم و از دل ناله و فریاد می‌زنند که وا غریبم. این ناله‌ها در روز و شب ادامه دارد.

هوش مصنوعی: از خاک پراو غم زینب تا همیشه، صدای فریاد و ناله‌اش با جمله «ای برادر!» به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در هر لحظه از جشن‌های یزید، صدای قرآن خواندن از طشت طلا به گوش می‌رسد و این موضوع بی‌حیایی خاصی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ترکیه در سوگ شاه شهیدان تا روز قیامت، از چشم همه، حتی پادشاهان و فقیران، می‌ریزد.