هوش مصنوعی: این شعر به وضعیت و حالاتی اشاره دارد که هنوز در جهان وجود دارد. ناله و صدای غم و اندوه در زمین و آسمان ادامه دارد و هیجان و شوری که در دیگر موجودات و مخلوقات مشاهده می‌شود نیز همچنان پابرجاست. به عبارت دیگر، آشفتگی و بی‌قراری در همه جا حس می‌شود و انسان‌ها با مسائلی مواجه‌اند که هنوز حل نشده باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: سال‌ها از غم شهادت حسین گذشته است، اما هنوز پرچم عزای او برافراشته است.

هوش مصنوعی: سال‌ها از قتل فرزند فاطمه می‌گذرد، ولی هنوز اشک‌های اهل وفا بر روی صورت‌ها می‌چکد.

هوش مصنوعی: عیسی در آسمان، بی‌سرپوش و عریان بود، اما آیا حسین نیز در زمان خودش، بر نیزه‌ها سر بریده نداشت؟

هوش مصنوعی: از آن روزی که خون حسین از گلوی او بر زمین ریخت، هنوز اشکی از چشمان خیرالنسا جاری است.

هوش مصنوعی: اکبر به دست ستمگران شهید شد و هنوز لیلا به خاطر دوری او دچار درد و رنج است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد صدای تشنگی کودکان از سمت خیمه‌های کربلا هنوز به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر این که سکینه به طور مکرر به راه شام رفت، گل، در اثر غم و اندوهی که داشت پژمرده شده است و نشان از درد و رنج اوست. همچنین خارهایی که به پاهای او آسیب زده‌اند، هنوز هم آثار آن اندوه را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: شاید در گوشه‌ای از یک خرابه در شهر شام، زنجیر و غل به گردن کسی بیفتد که هنوز هم حاکم و محترم است.

هوش مصنوعی: پرندگان با یاد حسین جان داده‌اند و جای تعجب نیست که هنوز هم در هوا آهنگ و ناز و ناله‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: یاد شهیدان کربلا همیشه در ذهن و دل ما زنده است. هر بخشی از وجود ما به نوعی به این یاد و خاطره وابسته است و هنوز در حال زمزمه‌ی آنان هستیم.

هوش مصنوعی: نویسندگان این داستان را بسیار مختصر نوشتند، اما هنوز داستان این ماجرا پایان نیافته است.