هوش مصنوعی: چرا باید در سوگ رضا ناله نکنم؟ چرا نباید روز و شب برای او آه و فریاد برآورم؟

هوش مصنوعی: چرا باید غم او را فراموش کنم؟ چرا نباید برای رضا، جلسه‌ی عزای او را برپا کنم؟

هوش مصنوعی: به شهر طوس، لشکری از غم بر دل من حمله‌ور می‌شود، هنگامی که نام رضا را به زبان می‌آورم، غم بیشتری بر من است.

هوش مصنوعی: رضا، که غریب و بی‌کس و مظلوم است، سزاوار است که اگر بخواهم، جانم را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: از درد و غم دل و اشک چشمان عزاداران، آیا می‌توان به درمان بی‌درمان رضا دست پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: حقیقتاً دل کسی که به خاطر راضی نگه داشتن دیگران، دلش نمی‌شکند، از سنگ هم سخت‌تر است.

هوش مصنوعی: خدا نکند که کسی به خاطر خوشنودی شخصی، دل خود را به بدی‌های دیگران بسپرد و از ظلم آن‌ها راضی باشد.

هوش مصنوعی: رضا در شهر خراسان با احساس تنهایی و غم مواجه بود، زیرا هیچ آشنایی در آنجا نداشت و احساس غریبی می‌کرد.

هوش مصنوعی: او ولایتعهدی را به مامون سپرد، اما به رضایت امام رضا این کار را انجام نداد.

هوش مصنوعی: خشنودی او از ولیعهدی فرزندش نبود و او این مقام را قبول نکرد، هرچند که رضایت خداوند را نداشت.

هوش مصنوعی: به دلیل فریب و حیله‌ای که حاکم مستبد به کار برد، به جای اینکه بر تخت سلطنت نشیند، در تابوت قرار گرفت و سهمی از رضایت خداوند را به دست آورد.

هوش مصنوعی: هزار افسوس که مامون بدون شرم و حیا، در نهایت از پیامبر و خداوند رضا، شرم نکرد.

هوش مصنوعی: او را نزد خود فراخواند و به او زهر نشان داد، خدا می‌داند که آن درد آزاردهنده‌ای است که درمانی ندارد جز رضا.

هوش مصنوعی: او به خانه برگشت و وارد اتاق شد و در را بست تا کسی صدای رضا را نشنود.

هوش مصنوعی: در دل حجره، صدای ناله‌ای مانند نی به گوش می‌رسد، که نشان از درد و سوز دل دارد. این ناله‌ها باعث می‌شود تا دل به حالت کباب درآید، به خاطر آرزوی رضایت و آرامش.

هوش مصنوعی: مردی که مردم احساس غربت و孤انگی می‌کرد، در دل حجره از دنیا رفت، اما در آخرین لحظات، پایش را به سمت نقطه قبله کشید، نشان از عشق و ارادت به خدا و دین داشت.

هوش مصنوعی: رضا با زجر و سختی در شهر طوس به شهادت رسید، اما سرش از پشت قطع نشد.

هوش مصنوعی: مرد غریب به دوری و جدایی و کمبود راضی است، اما به واسطه‌ی وجود امام رضا، روحش از تاریکی به روشنی هدایت می‌شود.

هوش مصنوعی: اجازه داده می‌شود که شب و روز و ماه و سال به طور کامل صرف غم و اندوه شود، اگر این همه برای رضایت و خشنودی شخصی باشد.

هوش مصنوعی: اگر به پای مقدس رضایت برسم، حتی اگر دورتر از آنجا باشم، تعجبی ندارد که گنبد طلایی او را ببینم.