هوش مصنوعی: در دل من مانند لاله، احساساتی زجرآور و دل‌خراش جاری است، و از چشم‌هایم، اشک مانند مروارید روی صورتم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هر بار که به یاد لب‌های تشنه حسین می‌افتم، اشک‌هایم مانند آب دجله از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر هر قطره خونی که از گلوی او بر زمین ریخت، چشمم از درد و اندوه، اشک شوق و غم مثل خون جگر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به یاد صدای خش‌دار او که می‌افتم، اشک‌های خونین از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر آن آتش و شوری که از عطش سوزان آن بر جانم حس می‌کنم، به نظر می‌رسد که از غم و اندوه بر دلم مانند جرقه‌هایی فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شمر با چکمه‌اش سینه‌ام را شکست، و روح من از این حادثه پر می‌زند.

هوش مصنوعی: با لب تشنه، سر او را از پشت بریدند و جبرئیل به خاطر اندوه او، خاک بر سر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: صفحهٔ دفتر «ترکی» چرا این‌قدر پر از خون و درد است؟ آیا به خاطر این است که او با قلمش، اشک و غم دل را بر می‌ریزد؟