هوش مصنوعی: ای زخم هایی که بر بدن تو نشسته، از ستاره ها بیشترند، و چهره‌ات از خون، مانند گل لاله سرخ شده است.

هوش مصنوعی: شخصی که کشته شده مانند تو تا به حال دیده نشده و قاتلی مانند شمر تاکنون شنیده نشده است.

هوش مصنوعی: جرم تو چه بود که شمر، سرت را از پشت برید و پیکرت را به صورت پاره‌پاره بر موج خون افکند؟

هوش مصنوعی: خولی، سرت را در خاکستر تنور گذاشت، چون جای دیگری نداشت، جز آن دیوانه پست.

هوش مصنوعی: ای کاش! ای کاش آن زمان که از بالای زین افتادی، آسمان هم بر زمین سقوط می‌کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که خون بدن پاکت به خاک ریخت، مثل آسمان، تو به زمین تبدیل شدی. ای کاش که بی‌حرکت و ساکن می‌ماندی.

هوش مصنوعی: زمانی که جانت از تن خارج شود، ای کاش آن لحظه جان به خاطر تشنگی از تن بیرون نیاید! جان باید از تن جدا شود و این جدایی نباید به خاطر حریص بودن باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که بدن تو به زیبایی و زینت مانند اسب‌ها آراسته شد، چرا این دنیا و سرنوشت همچنان بی‌ثبات و نااستوار باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: در سوگ تو، ای پادشاه با لباس سرخ عشق، به جای اشک، خون از چشمانش می‌ریزد.