هوش مصنوعی: چرا ای قهرمان بزرگ که همچون شیر در نبردها ظاهر می‌شوی، زمین افتاده‌ای؟ تو که قهرمانان را می‌کشی و بازوهای دشمنان را می‌شکنی، تو دلیر ترین مرد من هستی.

هوش مصنوعی: چه کسی بی احساس، دست‌های تو را به این حالت درآورده؟ و چه سنگدلی باعث شده که قامت زیبا و دلکش تو این‌چنین خم شود؟

هوش مصنوعی: ای علمدار سپاه من، دست بلند تو کجا رفت که نتوانست از گزند و آزار، بندهای دستت را قطع کند؟

هوش مصنوعی: ای برادر! تو همیشه حامی و پشتیبان من در این جنگ بوده‌ای و رهبری و فرماندهی سپاه من را بر عهده داشته‌ای.

هوش مصنوعی: کدام کافر ناخواسته و بی‌اعتنا، از پای تو افتاده است که تو با پرواز و قدرتی مانند تیر و عقاب، به اوج بلند پرواز کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: این مکان بیابانی و خطرناک است و پر از دشمنانی است که ممکن است به ما آسیب برسانند. برادر عزیزم، در اینجا جایی برای خوابیدن نیست.

هوش مصنوعی: از جای خود بلند شو، علم را در دست بگیر و با من همراه شو. دور خیمه‌ ها، اهل حرم را محافظت کن.

هوش مصنوعی: بیا در خیمه‌گاه و خواهران را آرامش بده، تسلی‌دهنده دل‌های غمگین اهل بیت طاها باش.

هوش مصنوعی: سکینه در کنار خیمه ای ایستاده و از چشمانش اشک می ریزد. او چشم به راه توست و منتظر آمدن توست.

هوش مصنوعی: ای برادر! تو که ساکت و خاموش نشسته‌ای، در چه حالتی بودی وقتی که در میدان نبرد، جایی که اکبر قرار داشت، تو نبودید؟

هوش مصنوعی: محل زیبایی و شادی هر چقدر هم که پر از گل‌های رنگارنگ باشد، بدون وجود تو که همچون گلی خاص و برجسته هستی، هیچ لطفی ندارد.

هوش مصنوعی: برو برادر، پیش آن کسی که سرچشمه نوشیدنی‌های بهشتی است، زیرا من هم به زودی به تو می‌پیوندم.

هوش مصنوعی: نقشی که «ترکی» به تصویر کشیده، تا به حال غم خود را شرح دهد، با شعرش آتش به جان مردم زده و همه را تحت تأثیر قرار داده است.