هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند صبح روز عید است و موهایت شبی شبیه به شب یلدا. تو به طور شگفت‌انگیزی زیبایی صبح و شب را در خود جمع کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خوشحال می‌شدم اگر بتوانم آن چهره زیبا را ببوسم، مانند صبح عید، و موهای شب یلدا را ببویم تا به فردا برسم.

هوش مصنوعی: در دنیای ما یک شب یلدا بیشتر از یک سال نمی‌شود و این جالب است که من در یک ماه، دو شب یلدا را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد آن دو یلدا را در یک ماه ببیند، بیاید و به چهره‌ام نگاه کند؛ آنجا دو زلف خوشبو و زیبا را می‌بیند.

هوش مصنوعی: چشم جادویی‌ات دلم را می‌رباید و از من می‌گیرد، خال هندویت هم دینم را به سرقت می‌برد.

هوش مصنوعی: من تنها به دام چین زلف تو گرفتار شده‌ام و در میان این چین‌ها، تنها من نیستم که چنین احساسی دارم. دیگران نیز ممکن است به همین شکل در زلف تو گرفتار شوند.

هوش مصنوعی: اگر تو با این قامت زیبا و دلربا به سمت باغ حرکت کنی، از زیبایی و رشک قامتت، سروها در یک جا می‌مانند و نمی‌توانند به قد و قامت تو برسند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که امروز یا فردا از غم‌های تو رها می‌شوم، اما من که از ناراحتی‌ات به شدت رنج می‌برم، نمی‌دانم تا کی باید منتظر بمانم تا این اتفاق بیفتد.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند که کسی که به زیبایی‌ها نگاه می‌کند، چطور می‌تواند از تماشای خورشید صرف‌نظر کند؟