هوش مصنوعی: راز عشق تو را با کی در میان بگذارم، زیرا جز تو کسی نیست که به این راز آگاه باشد و بتواند آن را درک کند.

هوش مصنوعی: اگر تمام زیبایی‌ها و ناز تو وجود دارد و از من هیچ چیزی جز ناتوانی و نیاز نیست، پس چه انتظاری می‌توان داشت؟

هوش مصنوعی: ای کسی که بر اسب زیبایت افتخار داری! بر ما از این سرعت و شتابت نگران نباش.

هوش مصنوعی: مدت زیادی به خودت مشغول نباش و برای مدتی هم به حال و روز ما توجه کن.

هوش مصنوعی: جانم را فدای تو می‌کنم تا به خاطر شکرگزاری، تو را در آرامش و خوشحالی ببینم.

هوش مصنوعی: هر چه روزهایم را به خاطر جدایی گذراندم، شب‌های عمرم کوتاه‌تر شده و امیدهایم طولانی‌تر.

هوش مصنوعی: هرچقدر که تو جلوه‌گری و ناز کنی، من هرگز از تو دست نخواهم کشید.

هوش مصنوعی: این کارهایی که تو به من می‌کنی، شبیه به این است که با یک کبوتر برخورد کنیم، در حالی که تو شهباز و باهوش هستی.

هوش مصنوعی: در نهایت، سرنوشت به «ترکی» تعلق پیدا کرد؛ او که دوستی را نوازش می‌کند و دشمن را دلسوزی می‌کند.