هوش مصنوعی: ای باد! اگر به سمتی می‌روی، بگذار بوی دلبرم را هم با خود بیاوری، تا من هم از عطر او بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: ای قاصد، کجا هستی؟ برو و از طرف من پیامی وفادارانه به محبوبم برسان.

هوش مصنوعی: اگر بر اثر حسادت یا چشم‌زخم آسیبی به‌من برسد، برای خودم تعویذی می‌نویسم و از موی معشوقم استفاده می‌کنم تا از این آسیب جلوگیری کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، از من خواهی شنید که بوی خوش و محبت را بیان می‌کنم، حتی اگر از انسان‌ها و خلق نیکو و ویژگی‌های محبوب من باشد.

هوش مصنوعی: من از خواب بیدارم و نمی‌دانم کجا هستم؛ در انتظار صبح هستم تا شبی را ببینم که با خواب، به یاد چهره محبوبم بگذرد.

هوش مصنوعی: در باغچه کنار جوی، هنوز درختی بلند و زیبا که مانند سرو است، وجود ندارد، مانند سرو قامت محبوب دل‌انگیزم.

هوش مصنوعی: زاهد در محراب عبادت خود به مسائل و مشکلات دیگری فکر می‌کند، در حالی که چشمش به خم ابروی محبوب من است و این زیبایی او را مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: دریغ است که پرنده‌ای با پرهای شکسته در گوشه قفس گرفتار باشد، در حالی که من مرغ سخنانی دل‌نشین و زیبا دارم.