هوش مصنوعی: در غیبت و دوری تو، همچون یک معشوق، شب‌ها تا صبح از چشمانم اشک و اندوه می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در اثر دوری تو، اشک هایم به قدری زیاد شده که گاهی خود را در آب حس می‌کنم و گاهی در آتش، و این احساسات مرا تا صبح بیدار نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، تو از دوری خود بی‌خبری، که شب تا صبح از چشمانم اشک می‌ریزد و بر دامان ستاره‌ها میریزد.

هوش مصنوعی: به خاطر گریه‌ها و دردهایی که در چشمانم وجود دارد، ساغرم پر از خون دل شده و شب تا صبح به همین حالت مانده‌ام.

هوش مصنوعی: با تصور چشمان مست و خال هندی معشوقه‌ام، گاهی با مسلمان و گاهی با کافر در شب تا صبح می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند چنگال پرنده است و وقتی به تو نگاه می‌کنم، دل من مانند کبوتر تپش پیدا می‌کند و این احساس تا صبح ادامه دارد.

هوش مصنوعی: اشک دل‌انگیز عاشق از دلتنگی معشوقش بر روی زیبایش می‌چکد و این درد و غم تا سپیده‌دم ادامه دارد.