هوش مصنوعی: ای دوست! چطور ممکن است تو بی‌مهر و محبت از من فاصله بگیری و اینکه درباره‌ام حرف‌های غیرواقعی بشنوی، چیز عجیبی است.

هوش مصنوعی: جان من به خاطر آرزو و حسرت برای دیدن لبت به تنگ آمده است؛ بنابراین، عجیب نیست که کسی جز من نتواند این زیبایی را حتی لمس کند.

هوش مصنوعی: نشستن در کنار کوی تو برای همیشه کاری آسان است، اما این که هفته‌ای یک بار هم طعم وصال تو را نچشیم، واقعاً جای تعجب دارد.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آهویی است که می‌تواند شکارچیان را به دنبال خود بکشاند. همین که آهویی به سمت شیرها می‌دود، واقعاً شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار! عجیب است که تو با یک بوسه می‌توانی صد بنده را خریداری کنی، اما بنده‌ای مثل من را نخرند.

هوش مصنوعی: چشم‌های کبود به خاطر تو از سرمه سیاه می‌شوند. واقعاً جالب است که بر چشم سیاه تو، سرمه بکشند.

هوش مصنوعی: اگرچه دوری و فراق تو برایم زجرآور است، اما این جای تعجب دارد که من نتوانم از زیبایی‌های وصال تو بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: زهر زنبور ز دست تو رگ خونم را می‌گشاید و اشکم از چشمانم می‌ریزد؛ چکیدن اشک واقعاً شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: فدای تو شدن و جان را برایت دادن چندان عجیب نیست، اما جان را فدای تو کردن و در عین حال نتوانستن روی تو را دیدن، واقعاً شگفت‌آور است.