هوش مصنوعی: اگر تو دلی مرا زخم کرده‌ای، انگشتت به نشان درد و رنج من به خون دل من آغشته می‌شود.

هوش مصنوعی: من از نگاه تو ضربه‌ای خورده‌ام که چنان عمیق است که انگار بر جسم من اثر گذاشته و جراحتی به جا گذاشته است.

هوش مصنوعی: من به جز تو از هیچ‌چیز و هیچ‌کسی نمی‌بینم و دیگر به روزگار اعتماد ندارم، چرا که زمان با بی‌رحمی مرا به چالش کشیده و به عمق غم‌هایش فرو برده است.

هوش مصنوعی: من به ابرویت با انگشت اشاره کردم و از ترس سختی که داشتم، فکر کردم کسی چگونه می‌تواند به شمشیر ذوالفقار نزدیک شود.

هوش مصنوعی: اگر من به کوه‌ها اشاره کنم، انگشتم به قدری به خاطر سوز آتش می‌سوزد که مثل آب می‌شود.

هوش مصنوعی: به دلیل شدت احساسات و عشق، بدن من به قدری داغ شده بود که گویی می‌توانستم انگشت خود را روی آتش بگذارم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، بدنم به شدت لاغر شده و طولانی می‌شود، طوری که از هر سمت و گوشه، انگشتانم به بیرون می‌آیند.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر و بوی دست تو از زیر سرم بالا می‌آیم، اگر تو اجازه بدهی که بر مزار من انگشت بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر بهای یک بوسه جانم را بپردازی، با کمال میل، اشک‌های این چشمانم را با انگشت پاک می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرگاه آن گوهری در نظر من بیافتد، انگشت خود را از حسرت آن گوهر زیبا، می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر من انگشتم را به آرامی بر صورتت بگذارم، مانند نشانی از مهر و محبت بر جای خواهد ماند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم روزهای جدایی‌ات را حساب کنم، زیرا اگر بخواهم این کار را بکنم، حتی اگر هزار انگشت هم داشته باشم، باز هم نمی‌توانم به درستی آنها را بشمارم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی داستان زندگی‌ات را توضیح دهی وقتی که هیچ زمان و اختیاری برای این کار نداری؟

هوش مصنوعی: تعداد معانی و مفاهیمی که می‌توانیم از یک موضوع استخراج کنیم مشخص نیست و هیچ وقت تمام نمی‌شود. اگر بخواهی این معانی را به تعداد بشماری، به تعداد انگشتانت هم نمی‌رسی.