هوش مصنوعی: عزیزم! به موی خود چنگ نزن، چون مشک تاتاری، از آن موها بگیر و بگذار تا مدتی نگهشان داری.

هوش مصنوعی: گفتی که یک شب حلقهٔ موهایم را در دست بگیر، اما هیچ‌کس هرگز به اندازهٔ مار که در سوراخش دست می‌برد، این کار را نکرده است.

هوش مصنوعی: حکایت از این دارد که کسی که به زیبایی و جذابیت خود به نحوی نادرست و بدون فکر نزدیک شود، مثل فردی احمق به نظر می‌رسد. عاقل کسی است که به جای تمرکز بر زیبایی‌های ظاهری، توجه خود را به امور مهم‌تر معطوف می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دستم را دور گردن تو بیندازم، هرگز نمی‌توانم از تو فاصله بگیرم، حتی اگر صد هزار دست دیگر به من چسبیده باشند.

هوش مصنوعی: به یاد تو دلم می‌خواهد که مثل کشتی بر روی امواج، به یاد تو سفر کنم و هنگامی که به تو نزدیک می‌شوم، به تو تکیه بزنم و محکم در آغوشم بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر چیزی به من ندهی، می‌ایستم و شبی را به درازا می‌کشم تا به درگاه خداوند دعا کنم و از او کمک بخواهم.

هوش مصنوعی: آن کسی که با مهربانی و لطف خود به کمک آنانی می‌آید که به زمین افتاده‌اند، همان خداوند است.

هوش مصنوعی: ماجرای عشق و عواطف در این بیت به تصویر کشیده شده است. اشاره به فردی دارد که با مستی خود و دلیل‌تراشی‌اش، به محبوبش آسیب می‌زند و از کینه‌ای در دل، خنجر به دست می‌گیرد. این تصویر نشان‌دهندهٔ درد و رنجی است که بر عاشق نزدیک می‌آید و به تعبیر زیبایی، وضعیت نامناسبی که او به خاطر عشقش دچارش شده، نمایان می‌شود.