هوش مصنوعی: این تو هستی ای زیبای دلبر! که خط زیبایت مانند مشک و عنبر است، چهره‌ات بهشتی و لبت مانند حوض کوثر است.

هوش مصنوعی: این من هستم که دیده‌ام، بدنم از دل‌خونین‌تر است. جسمم مانند تار موی تو باریک و نحیف است.

هوش مصنوعی: این تویی که قد بلندت در حقیقت در باغ زیبایی، حسرت برانگیزتر از سرو و صنوبر است.

هوش مصنوعی: این دوباره من هستم که به خاطر غم زلف سیاه تو، در روز روشن هم از شب تاریک‌ترم.

هوش مصنوعی: این تو هستی که مژه‌های خونین چشمانت مانند صد جعبه تیر و صد شمشیر تیز خطرناک و مرگبار است.

هوش مصنوعی: باز هم من هستم که در غم چهرهٔ زیبا و ماه‌مانند تو، از شب تا صبح، چشمانم پر از ستاره است.

هوش مصنوعی: این تویی که هر کس تو را می‌بیند، بی هیچ پوششی می‌گوید این زیبایی نمی‌تواند همانند نور خورشید باشد.

هوش مصنوعی: این من هستم که هر کسی مرا ببیند به وضوح می‌گوید که این «ترکی» بدبخت، از ذره‌ای کمتر است.