هوش مصنوعی: لب‌های سرخ تو، برای من آرامش روح است و چشمانت، مانند یک فتنه در آخرالزمان می‌باشد.

هوش مصنوعی: من به زیبایی خال هندی تو حیرت می‌کنم که او را بر لبان کوثر، جایگاهی است.

هوش مصنوعی: قد بلندت مانند شمشاد است و لب‌های تو همچون یاقوت درخشان و زیباست.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه، حال من مانند موی میان سر توست؛ مگر اینکه تو فقط موی داری یا واقعاً میان داری.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آنچه داری، دهانی پر از سخن است یا غنچه‌ای که هنوز شکفته نشده.

هوش مصنوعی: چشم تو به هیچ دلیلی جنگی ندارد؛ زیرا همیشه آماده تیراندازی و برخورد است.

هوش مصنوعی: یک شب را با تو گذراندن برای من لذت‌بخش‌تر است از یک عمر نامتناهی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به حقیقت و دوستی نزدیک شوم، اما ترسم از کسی است که نگهبان آنجا است.

هوش مصنوعی: من به امید آن هستم که تو از سفر برگردی و دو گوشم به در کاروان گوش فرا داده است.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که «ترکی» (شخص یا چیزی) همواره به تو چسبیده و مانند سگی که همیشه در آستانه دراز کشیده، منتظر توست.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای بزرگ و قوی مانند شهباز نداشته باشی، تنها به گوشتی که در دسترس است راضی می‌شوی، حتی اگر آن تنها کمی استخوان باشد.