هوش مصنوعی: ای ساقی، چه نوشیدنی به ساغر من ریختی که آتش از یک جام، همه وجودم را در برگرفت؟

هوش مصنوعی: این نوشیدنی چه خاصیتی دارد که بعد از نوشیدن آن، مانند قطره‌های باران، عرق از بدنم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: این نوشیدنی بی‌شک عشق است و همین‌قدر که هست، هیچ چیز دیگری نیست. این می که محبوب من در پیمانه‌ام ریخت، صرفاً عشق است.

هوش مصنوعی: اگر معشوق نقره‌فام من بخواهد، حتی ریختن خون من درویش بی‌چیز نیز برایش حلال است.

هوش مصنوعی: تیر عشق از کمان ابروانت رها شد و به دل من برخورد کرد و مانند خون، حسی از جان خسته‌ام سرازیر کرد.

هوش مصنوعی: من در نظر خود زیبایی‌های او را دیدم و از لبه‌های لبش که همچون یاقوت می‌درخشید، احساس کردم که دریاچه‌ای از احساسات من به طلا و جواهرات تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای خوش صدا هستم، اما از سنگینی مشکلات و دشواری‌های زندگی متأسفم که بال و پرم را شکسته است.

هوش مصنوعی: در دستانم دفتر اشعار فروش است و اشکی که بر اثر غم و اندوهم از چشمانم ریخته، مانند سیلابی جاری است.