هوش مصنوعی: می‌خواهم صورت زیبایت را ببوسم و با لبانم شیرینی لب‌هایت را بچشم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم هیچ آثاری بر چهره و موی تو بماند، بنابراین از اشک چشمم بر سر راهت آب می‌پاشم.

هوش مصنوعی: شاید روزی به سر کوی تو بیایم، و در آنجا خاک درگاه تو را به چشمم بزنم تا مانند سرمه شود.

هوش مصنوعی: من هرگز نگاه خود را از چهره‌ات نمی‌گیرم، ای پادشاه زیبایی‌ها! چرا که به امید این هستم که تو نیز نگاهت را از من نگیری.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای هستی که از دیگران درباره من نمی‌پرسی، اما من هر جا بروم، از همه درباره تو سؤال می‌کنم.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند کعبه زیباست و گونه‌ات همچون حجرالاسود ارزشمند است. «ترکی» به تو عشق می‌ورزد و امیدوار است روزی زیارتت کند و تو را ببوسد.