هوش مصنوعی: در مسیر عشق، با اراده و پای استوار پیش می‌روم و از جانم برای این راه ارزشمند گذشتم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبایی، که زیبایان جان خود را به خاطر افتخار بر درگاه تو می‌گذارند.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به خاک پایگاه تو نزدیک شوم، وقتی که اگر صد هزار پا هم داشتم، باز هم نمی‌توانستم به تو برسم.

هوش مصنوعی: دستم در آستین پر از دل‌تنگی و غم ناشی از عشق محبوب است. وقتی که زیبایی او را دیدم، متوجه شدم که چقدر دلم برای او تنگ شده و از آن زمان، احساساتم به شدت درگیر او شده است.

هوش مصنوعی: من از دلمان برمی‌خیزم و به پای بوسی تو می‌روم، حتی اگر روزی مرا بر مزار خود قرار دهی.

هوش مصنوعی: خار در پای تو از اشک‌های چشمان من است، آهسته برو تا پای خودت روی آن خار نگذاری.

هوش مصنوعی: اگر با پاهای خود به دشت بروی تا شکار کنی، او تو را به دام می‌اندازد، پس خود را آماده کن و در این مسیر قدم بردار.

هوش مصنوعی: از بس که در انتظار تو ایستاده‌ام، پایم خسته و فرسوده شده است.

هوش مصنوعی: ای کاش پای خود را بر روی زمین نگذاری، ای محبوب! بیایید به چشم "ترکی" خود نگاه کنید، پا.