هوش مصنوعی: ای دوست، لطفاً به خانه ما بیا و با حضور خود، زندگی و شادابی را به این کلبه خراب ما ببخش.

هوش مصنوعی: در این مجلس شادی، همه چیز به خوبی و خوشی فراهم است؛ شراب، دوست محبوب و نوازنده همه کنار هم هستند. باید از حسادت‌ها و نگاه‌های بد دوری کرد که این‌جا جشنی بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: ما با حریفان خود درگیر هستیم و نمی‌دانیم که چگونه باید از این وضعیت خارج شویم. ای ساقی! کمک کن و بگو این شرابی که به پیمانه ما ریخته شده، از کجا آمده است.

هوش مصنوعی: شخصی که در شهر مستی می‌کند و پوستش از سرخوشی به تنش نمی‌افتد، به نزد ما بیا و صدای شادی و شوق ما را بشنو.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر زاهدی که لباسی از پشم به تن دارد، مسجد را ترک کنی، هرگاه از کوچهٔ میخانه ما بگذری، دلت به حال من خواهد سوخت.

هوش مصنوعی: به راستی نمی‌توان زیبایی محبوب ما را دید، زیرا چشم زاهدی که به دنیا نگاهی محدود دارد، از دیدن آنچه فراتر از دنیای مادی است، ناتوان است.

هوش مصنوعی: دل به زنجیر موهای زیبای معشوقی است. عاقلان و مردم عاقل چه چیزی از احساسات و شوق دیوانه‌وار من می‌دانند؟

هوش مصنوعی: ما در درگاه شاه نجف خدمتگزاران ساده‌ای هستیم و مقام و منصب شاهانه برای هر کسی نیست و تنها افراد خاصی می‌توانند به آن دست یابند.