هوش مصنوعی: حلقه‌ای از زنجیر به دور زلف‌های خوشبو و زیبای تو افتاد و به خاطر آن، خون دل‌های مردم به زمین ریخت. چشم‌های سیاه و جذاب تو هم دل‌ها را می‌رباید.

هوش مصنوعی: سرو و درخت طوبی از زیبایی قد بلند تو شرمنده شدند، ای کسی که در دل‌ها عشق تو همانند یوسف در بازارها فروخته می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو مانند معجزه‌ای است که روح را زنده کرده و به آن شادابی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به خاطر غمت به شدت نگران و مضطرب بودم، مانند یاسمن که از دوری‌اش آتش می‌کشد؛ مانند شمعی در جمع که بر دوشم شعله می‌افروزد.

هوش مصنوعی: گلبرگ‌های سرخ لب تو در صحبت با کسی آشنا نیستند، ای بدخلق، چقدر باید غفلت کنی تا به راهزنی بپردازی؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با خشم و کینه رفتار کنی، دیگر لطف و محبت تو معنا ندارد!

هوش مصنوعی: من یک سخن از زیبایی ساکت تو دارم، جز نوشیدن محبت تو در جهان، آرزوی دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: چهره‌ات را در دل‌ام مانند تصویری در آیینه می‌بینم و با آن به گفت‌وگو نشسته‌ام، همچنان که طوطی با زیبایی‌اش صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل ویران تو را می‌توانم مانند گنجی در نظر بگیرم که در آن خانه و مکانی برای خود داری!

هوش مصنوعی: با چه زبانی می‌توانم زیبایی تو را توصیف کنم؟! ستاره‌ها هم نمی‌توانند خورشید را ستایش کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و ویژگی‌های بی‌نظیرت، مانند ماهی که از ستاره‌ها می‌درخشد، تو از دیگران متمایز هستی. لب‌های شیرین، دندان‌های درخشان، پیراهنی لطیف و ابروانی کمان‌گونه داری که همه را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: من در این دنیا هیچ کس را همتای تو نمی‌بینم و بهترین را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که جان از بدن خارج می‌شود، عشق تو هرگز از دل خارج نخواهد شد. تا چه زمانی به من که در حال عذاب و ناتوانی هستم، بی‌رحمی می‌کنی؟ کمی بر حال من رحم کن!

هوش مصنوعی: صبر و تحملم از بین رفته و حال خوبی ندارم؛ به نظرم می‌رسد که مجنون باید از من در زمینهٔ دیوانگی درس بگیرد.

هوش مصنوعی: چشمانم را به اندازه‌ای زیبا می‌کنم که خاک کفش تو هم برایم ارزشمند باشد!

هوش مصنوعی: ای کسی که در باغ زیبایی، هیچ‌کس مانند تو را در میان گل‌ها ندیده است، و هیچ کس از زیبایی تو غنچه‌ای را از چمنزار برنداشته است.

هوش مصنوعی: قد زیبا و بلند تو از جویبار سر برآورده و سبزه‌ای که بر لب‌هایت است، مانند لعل در صحنه‌ی کوثر درخشیده است.

هوش مصنوعی: عشق من همچون آهویی در دشت و بیابان تو سرگردان می‌گردد.

هوش مصنوعی: این بدن بی‌قرار و تنها بسیار نالان است و ای کاش از زیبایی تو، خانه‌ام بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: درخت نخل این باغ به برکت نام تو ثمر می‌دهد، مانند سیب که کمترین پاداش از خاک بوسیدن سر کوی تو است.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم لحظه‌ای از خوشی و آرامش را در طعم شراب تو تجربه کنم!