هوش مصنوعی: چند بار با ظلم و ستم به من آسیب می‌زنی و من را مجروح می‌کنی، اما وقتی به مرگ من نزدیک می‌شوی، در عوض تمکین و قبول کردن من را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: چرا دل را به دام زیبایی‌های تو بیندازی؟ ای عشق من، تا کی اینطور بی‌دلیل مرا غمگین خواهی کرد؟

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی التماس‌های غمگین من را ببینی و در عوض لبخندی شیرین به من هدیه بدهی؟

هوش مصنوعی: این جسم پژمرده و خاکی در مسیر جستجوی حقیقت، نتوانست به خواسته‌ام دست یابد و جز خشم تو چیزی نصیب من نشد.

هوش مصنوعی: گاهی از رفتار و حال من خوشحالی و گاهی هم بدون دلیل ناراحت و دلگیر هستی! آیا می‌خواهی که من برایت شادی بیاورم یا اینکه بهشتی از دلخواهت بسازم؟

هوش مصنوعی: می‌دانم که آن کار را هرگز نخواهی کرد، اما این کار را حتما انجام خواهی داد!

هوش مصنوعی: در فضای مقدس عشق، هیچ کس نتوانست به وصال محبوب برسد، تا زمانی که بلبل عشق او با ناله و افسوسش به کمال نرسید.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌اش مانند کهربا است و تا زمانی که پاییز به آن آسیب نرسانده، از چهره‌ی تو هیچ رنگ و حالتی جز این به دست نیامده است.

هوش مصنوعی: اگر با اشک‌های قرمز من چهره‌ام را زیبا کنی،

هوش مصنوعی: هر لحظه از عشق تو دیوانگی‌ام بیشتر می‌شود و هیچ راه حلی نمی‌تواند گره‌ از مشکلاتم بگشاید.

هوش مصنوعی: اگر خاتم سلیمان به دست من بیفتد، دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند مانند تاج سلطنت بر سرم باشد.

هوش مصنوعی: اگر تمام عمرت را به من مسکین توجه کنی!

هوش مصنوعی: عاشقان نمی‌توانند بدون تو زندگی کنند. من نمی‌توانم از کنارت دور شوم و هیچ تصوری از جدایی از تو در ذهنم نیست.

هوش مصنوعی: در پاسخ به طغرل، خبر خوشی می‌رسد که در خواب، بهشت برین به او نشان داده خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر شبی بر روی خاک آن ماه سر بر ملی،