هوش مصنوعی: اگر این سرعت و شتاب توست، آن را در غبار خاک پنهان کن تا بتوانی به آرامی و با دقت به بوسه‌ای بر رکابش فکر کنی.

هوش مصنوعی: از خیال و اندیشه‌ام، لباسی لطیف می‌سازم که بوی خوشِ گل را دارد و به زیبایی، پرده‌اش را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی زیبایی‌های چهره لیلی را بخوانی و توصیف کنی، مانند خطی از کتاب‌های آسمانی، پس پاداش و اجر این کار را هم بپذیر!

هوش مصنوعی: دل شگفت‌زده من جز با تپش نخواهد بود، آیا جز زیبایی او چیزی می‌تواند این اضطراب را آرام کند؟

هوش مصنوعی: من با لب‌هایش که چون خطی زیباست، مهر سکوت را بر قلم گذاشتم. می‌توان از موی چینی‌اش کتابی نوشت!

هوش مصنوعی: درد و غم او به قدری عمیق و تاثیرگذار است که هیچ‌کس نمی‌تواند به آن بی‌توجه باشد. تنها صدای غم‌انگیز بلبل می‌تواند احساس او را به دیگران منتقل کند و صدای ربابش را به نواهایی زیبا تبدیل کند.

هوش مصنوعی: برای نوشتن زیبایی و دلنشینی زلف او، باید از موج و پیچیدگی‌هایش فراتر برویم و آن را به طرزی هنرمندانه و به دقت توصیف کنیم.

هوش مصنوعی: اگر آرزوی این را داری که مانند خاک پای اسب او باشی، این آرزو را همواره به زبان بیاور و در دل خود نگه‌دار.

هوش مصنوعی: طغرل در دل من جا دارد، اما برای بیدل، مهربانی را در دل جای ده، چون هیچ آبی نیست که از این سرچشمه بسادگی جاری شود.