هوش مصنوعی: اگر چنین است، پس هم‌اکنون باید ارزش و مقام آشنای او را از آسمان و از مسیحی که نگهبانش است، فرا بگیریم!

هوش مصنوعی: هر بار که قلمان را قلمی می‌کنم، از نی به جاری می‌آید و شکر و نیکی می‌افشاند، اگر زبانش را به هنگام نوشتن به کار گیرم!

هوش مصنوعی: اگرچه من رشته‌ای از موی او را به کمر بزنم، اما با این حال، سایه آن مو همچنان به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: غنچه در باغ به خاطر حسرتی که در دل دارد نمی‌تواند بخندد، اگر ناگهان بشنود که کسی از زیبایی و لذت دهان او صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: هنر نوشتن او به گونه‌ای است که بدون اشاره به لبانش، دیگران نمی‌توانند معنای آن را به درستی درک کنند.

هوش مصنوعی: در این جهان، اثر تیر و کمان او بر دل‌های مردم بسیار عمیق و ویرانگر است، اما فقط دل من نشانه‌ای از آن تیراندازی است.

هوش مصنوعی: هیچ‌گونه تأثیری از محبت در دل کسی که پر از هوس است وجود ندارد، حتی اگر نشانی از عشق در وجودش دیده شود.

هوش مصنوعی: جز آه بلبل و شعله شمع، هیچ نشانی از خود نداشته باش. در این مسیر، کسی جز ناله تو را درک نخواهد کرد و هیچ‌کس قادر به هدایت مسیر خود نیست.

هوش مصنوعی: در باغِ پایانی، اگر کمر طوق قمری به غم بسته شود، آیا همین آزادی کافی است، در حالی که قامتِ بلند او همچنان روان و آزاد است؟

هوش مصنوعی: چه خوب است که طغرل با این یک بیت از بیدل می‌گوید: پروردگارا، دل کسی که مهربانی نمی‌کند را به مهربانی مبدل کن!